In Suriname kun je op vrije dagen alle kanten op om ontspanning, vertier en avontuur te zoeken en vinden. Of je nu op zoek bent naar water, jungle of gewoon naar een rustig plekje om in de hangmat te liggen, er zijn oorden genoeg waar je je hart kan ophalen. Parbode helpt een handje bij de zoektocht en beschrijft iedere maand een bestemming. Deze maand: Matapica
Tussen de Suriname- en de Marowijnerivier liggen zandbanken die van half januari tot half augustus bezoek krijgen van zeeschildpadden. Het is voor zulke dieren geen pretje om hun logge lijf aan land te hijsen en vervolgens een honderdvijftigtal eieren te deponeren. Ze geven dan ook de voorkeur aan gemakkelijk te bereiken stranden, zonder natuurlijke barrières. Er zijn maar een paar van dat soort plaatsen op de wereld en één daarvan is Matapica.
Een bootsman haalt je op bij de voormalige plantage Johan en Margaretha. Een trip naar Matapica gaat samen met een tocht van een uurtje door de zwamp, een moerassig gebied dat alleen te bevaren is met smalle korjalen. Je kijkt je ogen uit in zo’n boot. Links een rode flits, de rode ibis, rechts een witte flits, de witte reiger; dit domein en haar bewoners zijn de moeite waard. Bij aankomst valt de rust van het natuurgebied je meteen op. Matapica biedt (nog) geen plaats aan massatoerisme zodat het gemakkelijk is om je alleen op de wereld te wanen, ergens op het kilometerslange zandstrand. Slapen doe je in een hangmat of in bedden in één van de kamers van de toeristenloge. De keuken bij het huis is ruim, stromend water is er echter niet. Het reservaat valt onder toezicht van Stinasu, je moet eerst met hen contact opnemen, alvorens het gebied te mogen betreden.
Voor het vallen van de avond is de kans kleiner om een schildpad te spotten, maar een dag aan de kust vliegt zo voorbij. Je maakt een strandwandeling, je plonst even in de Atlantische Oceaan of je gaat eenvoudigweg heerlijk relaxen in een hangmat tussen de bomen. Je hebt niet iedere dag zoveel tijd om op zo’n manier je ritme te bepalen. Na zeven uur ’s avonds mag je niet meer zonder gids het strand op. Hij neemt je mee, zodat je de schildpadden niet bewust of onbewust kan storen tijdens het legproces. Trek een lange broek en iets met lange mouwen aan want bij winderig weer kan het behoorlijk koud worden. En als het windstil is, zetten zwermen muskieten vanuit het achterliggende moeras de aanval in op het strand. 
Het is behoorlijk indrukwekkend als een zeeschildpad uit het water komt. Eerst moet je de nodige afstand bewaren, want bij de minste dreiging gaan ze zo de zee weer in. Maar als het leggen eenmaal gestart is, zijn ze volgens de gids in trance. Zedig bedekken ze met hun achtervinnen het hele gebeuren, de gids graaft echter aan de zijkant een gaatje zodat je het toch kan volgen. Ondanks het gevoel een stelletje gluurders te zijn, kan je moeilijk ontkennen dat het fascinerend is om te zien.
Als ze klaar zijn met eieren leggen, moet je weg, want zolang ze je geur ruiken, blijven ze de plaats camoufleren. Ondanks hun inspanningen zal toch maar één op de duizend kleintjes het ooit tot volwassen schildpad schoppen. Na het leggen kan de afvalrace beginnen. Stropers, roofdieren en visnetten; het zit deze dieren niet mee.
Nu populair
