‘Beep, beep’, het alarm van Sara’s telefoon gaat af. Het is al 7 uur ‘s morgens. Door de spleet tussen de gordijnen heen schijnt de zon op haar gezicht. De bedoeling was om om 6 uur op te staan, maar zolang de snooze–optie bestaat… Zulke ochtenden wil ze grijpen naar haar telefoon en die wegsmijten, maar dan heeft ze geen mobieltje meer.
Door Lisanne Waridjan
Gelukkig is laat opstaan vandaag niet zo’n ramp, ze heeft geen afspraken of zo. Ze wilde gewoon vroeg gaan joggen. Het was haar nieuwjaarswens om af te vallen en het ging al een aantal weken goed. Vandaag heeft ze een feestje bij een van haar vriendinnen, die graag wil dat ze uienringen meebrengt. In de keuken checkt Sara of ze alle ingrediënten in huis heeft om de uienringen te maken. Wel, ze heeft alles behalve uien. Ze besluit om na het joggen direct naar de supermarkt te gaan. De jonge vrouw gaat de badkamer in en pakt even later een fles water, een kleine baddoek en zet die met haar mobiel en earpiece in haar rugzak. Ze regelt haar earpiece zodanig dat die niet valt tijdens het joggen en stopt die in haar oor. Nadat de voordeur in het slot valt begint ze te joggen.
Er zijn veel auto’s op de hoofdweg. Het is druk met weggebruikers die naar het werk gaan of die hun kinderen naar school brengen, daarom jogt ze liever in de zijstraten. Ze houdt niet ervan als mensen naar haar staren wanneer ze haar conditieloopje doet. Het is pas 8 uur, maar de zon heeft vandaag zin in haar werk. ‘Het wordt tegenwoordig heter over de hele wereld, vooral in Suriname’, denkt ze bij zichzelf. Gelukkig heeft ze haar kleine baddoek meegebracht, want ze zweet als een man die door zijn vrouw betrapt is met een ander.
Twintig minuten later peinst Sara al joggend over wat ze later naar het feestje zal dragen. Diep in gedachten verzonken let ze echter niet op welke straat ze in jogt. Halverwege de rijweg hoort ze honden blaffen, ze haalt haar earpiece uit haar oor en kijkt om zich heen. Verderop blaffen drie honden naar haar. Ze zijn allemaal los op straat, maar dit zijn geen straathonden, want ze zien er verzorgd uit en hebben een halsband aan. Hun tanden zijn ontbloot en slijm lekt uit hun bekken. Plotseling schiet door haar hoofd: ‘Ren!’. Ze draait zich razendsnel om en rent in een flits weg.
Lees het hele artikel (en recept) in het februarinummer van Parbode
Nu populair
