Bori Tori: Een geheime lai voor Paranos – Parbode Sneak Peek

Er was eens een ministaat genaamd Paranos. De zon scheen er altijd en Paranos lag in een gebied met grote bossen en veel water. Het land was gezegend met vele vruchtbomen, heerlijke aardvruchten en glinsterende rijkdommen. Maar omdat de zon zo lekker scheen, lagen de meeste mensen hun tijd te verslapen en vergaten ze voorbereidingen te treffen voor de toekomst. Om dit probleem te bespreken zat de Heer van Paranos, die door zijn onderdanen met ‘Sire’ werd aangesproken, met Sint Nicolaas uit Spanje in een hermetisch afgesloten ruimte rond de tafel. De bijeenkomst was zo geheim dat ze ‘lijfwachthonden’ hadden, want die konden niet praten.

De ontmoeting was tot stand gekomen omdat de Heer van Paranos aan de koning van Spanje heel discreet het verzoek had gedaan om het trotse Paranos te helpen uit zijn noodlijdende situatie. Je moet weten dat de koning van Spanje verre familiebanden had met de Heer van Paranos. De koning vroeg dus: ‘Wat wil je dat ik voor je doen zal?’. En de Heer van Paranos antwoordde: ‘Er is geen brood meer in het land. De kinderen gaan met honger naar school’. De koning zei: ‘Maar als ik brood stuur zal het bederven voordat het aankomt. Weet je wat? Ik stuur een scheepslading meel om brood mee te bakken. Maar praat verder met Sint Nicolaas, die heeft de juiste infrastructuur om je verder te helpen. Ik heb nu andere zaken te doen’.

Daarom waren de Heer van het trotse Paranos en Sint Nicolaas dus in bespreking. Ze besloten om nog twee mensen in te schakelen om deze top geheime missie te volbrengen. Want het parlement mocht er niets van weten, evenzo de bevolking, die uitzinnig zou zijn van woede als ze erachter zouden komen. Het trotse Paranos dat om brood bedelde? Dus moest de operatie ondergronds. De missie die zaken kwam voorbereiden, bestond uit een wat oudere Zuid-Amerikaanse neef van Sint Nicolaas en een meertalige yup uit het rijke buurlandje van Paranos. Vanwege de aard van de operatie verbleven ze teruggetrokken in een ‘Bring your hammock’- kamp buiten de stad. Vooral de yup vond dat wat lastig, maar voor het goede doel en het avontuur had hij het wel over. Ze controleerden elk detail van de operatie, om de lading meel die trouwens tussen andere lading verborgen zat, veilig in Paranos te krijgen. Eindelijk was de grote dag aangebroken. Alles was tot in de puntjes geregeld. De boot van Sint Nicolaas was gearriveerd. Maar toen de bezending gelost werd, bleek dat er enkele zakken meel waren opengebarsten. De hele lading was wit van het meel. En het zorgvuldig bewaarde geheim was ‘out in the open’. Van alle kanten kwamen er mensen aanrennen om zo dicht mogelijk bij het schouwspel te kunnen zijn. De honderden zakken meel kwamen naar buiten en de bevolking juichte. Ze waren hun trots vergeten en dachten aan hun kinderen. Maar de douane was boos, want het meel was niet aangegeven op de formulieren. En het parlement dat binnen één minuut op de hoogte was van het gebedelde meel, was ook boos. Wat een vreselijke schande voor het trotse Paranos! De koning van Spanje wist binnen één seconde wat er was gebeurd, want hij keek eigenlijk gewoon mee met zijn ‘telescopische’ oog. Hij vond het allemaal heel jammer, maar ja, hij zat op zijn troon en zijn imago was niet geschaad!

Lees het hele artikel in de aprileditie van Parbode.

0

Gedeeld