Bori Tori: Het figuur – Parbode Sneak Peek
Steven stopte langs de weg om zijn favoriete stand te bezoeken. “Mag ik twee koude kokosnoten?”, vroeg hij aan Sara, de verkoopster. Stevens hele schaduw viel over de tafel van de stand, want hij is een forse jongen. Hij betaalde, reed weg en begon te drinken.
Door Lisanne Waridjan
De andere kokosnoot was voor zijn vriend Dave. Dit was elke vrijdag zijn routine. Vanuit zijn huis in Commewijne helemaal rijden naar Kwatta om met zijn vriend een paar uurtjes te gamen.
Steven hoopte dat er geen file was bij de brug. Hij verwachtte het niet, want het was al half zes. De meeste mensen zouden juist terug naar huis rijden, maar op de vrijdag konden ze ervoor kiezen om uit te gaan. Op de brug kon hij gewoon doorrijden. Er was werkelijk een file, maar niet om naar de stad te gaan, maar richting Commewijne. Hij genoot van het mooie uitzicht op Paramaribo. Hij kon het niet lang blijven bewonderen, want hij moest zich focussen op de weg.
In de stad aangekomen zag hij een billboard met een reclame voor cake. Hij moest direct denken aan de oma van Dave die elke keer lekkere gebakjes voor hen maakte, wanneer hij op bezoek ging. Hij vroeg zich af wat ze deze keer had klaargemaakt. Dave woonde alleen met zijn oma. Hij had zijn moeder vijf jaar geleden verloren en zijn vader had hij nooit gekend. Steven vond het zielig voor Dave, maar ze spraken er nooit over. Hij parkeerde zijn auto voor het huis en belde zijn vriend via WhatsApp. Al twintig seconden later kwam Dave tevoorschijn. Binnen startte Dave de Xbox op en ze babbelden een beetje.
“Mijn oma heeft banana bread gemaakt. Wil je ook hebben?” “Natuurlijk”, antwoordde Steven. Hij at het gulzig op. “Zeg je oma dat het heerlijk was. Waar is ze trouwens?”, vroeg hij. “O, ze is naar een huwelijk gegaan, ik was ook uitgenodigd maar had geen zin.”
Na uren gamen vertrok Steven. Er reden bijna geen auto’s op de brug. In de verte zag hij een figuur staan bij de brugleuning. Er liep een rilling over zijn rug. Doe niet zo gek, Steven. Het is geen geest. Er lopen vaker mensen op de brug, zei hij tegen zichzelf.
Lees het hele artikel in het augustusnummer van Parbode