Peggy’s zwarte haren wapperden uitdagend in het briesje, terwijl ze voortpedaalde naar huis. “Waarom zo’n haast?!” Lachend liet Peggy haar boezemvriendin Chandra bij de schoolpoort achter. “Ik vertel je straaaaks.” Gelukkig, ik ben ontsnapt, dacht ze nagiechelend. Eigenlijk viel ze toch niet op bakrajongens. Maar Peter zag er goed uit, zongebruind, waardoor zijn blonde haar erg sexy afstak. En hij was zo lief, en te aantrekkelijk om niet met hem achter het brommerhok te belanden.
Door Welmoed Ventura
Het was examentijd, Peggy studeerde ijverig. Ze wilde na het vwo per se naar Holland om communicatie te studeren. Toch draaide ze al die weken koketterend om Peter heen in de pauzes. Dat jaar volgden ze samen vakken. Peggy wilde weleens weten hoe die Hollandse jongens waren. Ach, kon geen kwaad, de eindstreep zou ze glansrijk halen. Hij was tenminste knapper dan Vijay, die een tijdje haar fietsbanden plakte, tot Joey kwam opdagen, met zijn mooie grijze ogen maar die nooit geld op zak had, en die ze dus aan de kant had gezet voor Rudolf, die wel geld had maar dat niet aan haar uitgaf, hoewel hij haar hielp met Economie. Toen ze haar 9.5 voor dat vak vorige jaar eenmaal binnenhad was het haar plotseling opgevallen dat de zwijgzame bakra die altijd rechtsachter zat, er spannend uitzag. In drie dagen wond Peggy hem zodanig om haar vinger, dat Peter geen aandacht meer had voor studie. Zoenen, meer niet. En hij mocht snacks voor haar kopen. Met de examens achter de rug hoefde dat niet meer, maar Peter liet zich niet zomaar afschudden. Hij leek wel kleefrijst die aan je handen plakt. Niet meer weg te krijgen. “Hoe heb je tijd voor zulke streken?”, vroeg Chandra met een mengeling van shockering en bewondering. “Een beetje spelen houdt de examenstress weg”, lachte Peggy de serieuze noot weg.
Toen kwam de laatste schooldag.
Het hele artikel (met recept) is te lezen in het decembernummer van Parbode
Nu populair
