Er hing een heerlijk aroma van eten in de auto. Joël zat achterin met zijn broertje Micha, dat vandaag zes jaar was geworden. Micha was een nakomertje, Joël was tien jaar ouder dan hem. Zijn moeder had een hutje in de dierentuin gehuurd, ook familie en een paar vriendjes waren uitgenodigd.
Door Lisanne Waridjan
Vanmorgen had Joël zijn moeder geholpen springrolls te bakken en witte nasi met kip te verpakken in bakjes. Springrolls was hun favoriete snack. Aangekomen bij de dierentuin, waren er maar enkele auto’s op de parkeerplaats; het was nog vroeg. Moeder stapte even uit om bij het loket te betalen voor het hutje. Ze reden langs het nieuwe zwembad en hoorden een paar kinderen schreeuwen en spelen. “Mama, mogen we straks gaan zwemmen?”, vroeg de kleine Micha. “Nee schatje, vandaag kan dat niet, we hebben geen zwemkleren bij ons, misschien een andere keer.” Er verscheen een sombere blik op Micha’s gezicht, maar die verdween weer toen hij de grote, bijna lege speeltuin zag. De auto stopte bij hun hutje, iedereen stapte uit. “Wie gaat helpen met uitladen?”, vroeg vader, terwijl hij zijn benen uitstrekte. Micha rende al weg. “Joël, let op je broertje, terwijl mama en ik hier regelen.”
Joëls oog viel op een kooi die op het eerste gezicht leeg leek te zijn, hij bekeek deze van dichtbij. Er liep een rilling over zijn rug, toen hij de glanzende, groene schubben van de aboma zag. De grote slang was deels in het donkere water verscholen, zijn kop was op het gras te zien.
Lees verder in het februarinummer van de Parbode.
Nu ook digitaal abonneren mogelijk
Nu populair
