Parbode-hoofdredacteur Iwan Brave laat zijn gedachten golven
Duivels dilemma
Het uur van de waarheid nadert. Ongetwijfeld slapeloze nachten breken aan voor verdachten in het 8 decemberstrafproces. Wat een ontknoping in de extra verlenging door Ruben Rozendaal eind maart. Toch zie ik er persoonlijk, zonder pessimistisch te willen doen, niet zo snel een veroordeling uit komen rollen. Daarvoor ontbreekt het eenvoudig aan waterdichte verklaringen. Ja, er is opgehaald, afgeleverd en toen waren er ineens doorzeefde, verminkte lijken. Wie precies welke trekker heeft overgehaald en welk slachtoffer geveld, blijft ongewis. Wellicht komen de rechters dapper met een doortimmerde motivering, dat de verdachten ‘zonder enige redelijke twijfel’ in vereniging aangemerkt kunnen worden als daders van de massaslachting.
Ja toch, Rozendaal heeft twee mensen opgehaald en afgeleverd (bij Bouterse!), ging boven kijken en zag alleen maar lijken. En niks verschoning door het ‘ich habe es nicht gewusst’. Maar waarschijnlijk is dat toch te glibberig. Je zal de slachtoffers maar echt hebben opgehaald met de overtuiging dat ze slechts flink aan de tand zouden worden gevoeld.
Rozendaal voelt zich vooral financieel en materieel verraden door Bouterse. Dus oog om oog, tand om tand. Ooit onafscheidelijke boezemvriend en daarom juist nu de achilleshiel van Bouterse. Tegelijk zit het geloofwaardige van Rozendaals ontboezemingen hem juist in die verbittering. Zijn getuigenis dat Bouterse persoonlijk Daal en Rambocus heeft doodgeschoten, zal de rechter waarschijnlijk niet laten meewegen, hoe graag we dat ook willen geloven. Hij heeft het immers niet met eigen ogen gezien, maar beweert het te weten van horen zeggen door Bouterse zelf, waar niemand anders bij was. Toch is de getuigenis van ‘Judas’ Rozendaal enigszins bevrijdend voor ons: Bouterse was aanwezig op het fort tijdens de slachting, zo niet op cruciale tijdstippen.
“Elke crimineel maakt een fout en Bouterse heeft nu zijn fout gemaakt”, zei advocaat en luis in de pels Gerard Spong veelbetekend na de apotheosische verklaring van Rozendaal. Daarmee doelde hij op het nooit verschijnen van Bouterse voor de krijgsraad om zich eventueel tegen beschuldigingen te verdedigen. Een theoretische kans bestaat dat deze bluf hem heel duur kan komen te staan. Dat vreest ook zijn kamp. Vandaar dat voor alle zekerheid die gewijzigde amnestiewet vlak voor het vonnis erdoorheen moest. “Het Surinaamse parlement heeft hiermee het wereldrecord amnestieverlening op zijn naam gezet”, zei VVD’er Han ten Broeke raak.
Je hoorde het hem zeggen: het ‘Surinaamse parlement’; eerder pajongwaaiers en hielenlikkers van Bouterse die voor een pot linzensoep met zoutvlees de rechtsstaat willen groepsverkrachten. Maar ja, ik ben democraat, dus is het inderdaad het ‘Surinaamse parlement’. Zoals ook Bouterse ‘onze president’ is. Nationalisten claimen ultiem vaderlandslievend te zijn, maar wat zetten ze toch vaak dat vaderland compleet voor schut. Wat een rechtsstatelijke Mega-amateurs! Er zijn internationaal stápels wetenschappelijke boeken geschreven over hoe naar de geest van de scheiding der machten – trias politica – invulling moet worden gegeven aan de rechtsstaat. De allerbelangrijkste (ongeschreven) regel: je gaat als wetgevende macht nimmer de rechtsprekende macht voor de wielen rijden, al helemaal niet vlak voor de finish! Wil je toch per se de rechtsstaat verneuken: dan alstublieft wel volgens de regels.
Aan één stukje door Rozendaal onthulde waarheid hoeven we niet te twijfelen: er hangt niets ideologisch rondom de motieven van Bouterse als ‘leider’; van meet af aan niet. Voor zijn inner circle is hij niet meer dan een koninginmier, die zoveel mogelijk graai-eitjes moet voortbrengen. Dus zullen ze hem met hand en tand verdedigen. Alhoewel, bij principelozen weet je het nooit. Afhankelijk van de mate waarin hun zakken goed zijn gevuld, de goudvelden, domeingronden en andere rijkdommen onderling zijn verdeeld, zullen ze Barbertje al dan niet ongehinderd laten hangen.
Bouterse nu al afvoeren, is een klimaat van intimidatie en politieke instabiliteit over ons afroepen. Maar met amnestie etaleren we ons internationaal als bacovenwinkel.
Een waar duivels dilemma, waarbij er waarschijnlijk slechts eentje lekker slaapt.
Nu populair
