Parbode-hoofdredacteur Iwan Brave laat zijn gedachten golven
Doffe peer
Ik kan het even niet laten die zure Nederlandse appel te vergelijken met die doffe Surinaamse peer. Het is zuur als je dertien miljard euro ‘extra’ moet bezuinigen. En als de NDP dit bedoelt met zijn ‘lit’ a faya baka’ (ontsteek wederom het licht), dan doen we het rechtsstatelijk vooralsnog met niet meer dan 25 Watt. Gelukkig is de rand van de afgrond nog net zichtbaar!
Als het aankomt op partijbelangen laten varen voor nationaal belang, kunnen we leren van die Nederlanders. Door het ‘wandelgangenakkoord’ dat eind april werd gesloten, hoe vaag ook, voldeed Nederland op de valreep aan de Brusselse drieprocentsnorm voor het begrotingstekort. Hiermee werd ook de financiële triple A-status minder wankel. Die lente zie ik in Suriname nog niet aanbreken; dat partijpolitieke belangen even wijken voor ’s lands belang. Integendeel. Onze rechtsstaat gaat met het grootste gemak op de helling, alleen maar om het vege lijf van een zogenoemde ‘verlosser’ te redden.
Onze regering vindt op haar beurt dat die ‘gasten aan de Noordzee’ ook wat van ons kunnen leren. ‘Waar het Nederlands kabinet het bijltje erbij neerlegt, maakt het Surinaams kabinet een doorstart’, schreef de propagandistische bijlage De Overheid destijds trots over het uiteenspatten van het gedoogde minderheidskabinet Rutte. Leedvermaak is het mooiste vermaak.
De overheidspropaganda, waarbij kwistig misbruik gemaakt wordt van staatsmiddelen, neemt zo zoetjes aan verontrustende proporties aan. Naast de bijlage De Overheid worden we ook getrakteerd op Info Act, zowel via tv als radio. Regelmatig stuit je tijdens het zappen op drie verschillende stations op dezelfde aflevering. Door het asynchroon lopen van de uitzendingen, waan je je in een repeterende orwelliaanse brainwash, waaraan niet te ontsnappen valt. Dan zit ‘perschef’ Cliff Limburg op de meest doorzichtige manier rechtsstatelijke kwesties te verdraaien in een even doorzichtig een-tweetje met de ‘onpartijdige’ deskundige (“Ik ben blij dat u me deze vraag stelt”). Schakelde ik voorheen onverstoord of hooguit chagrijnig door, nu ervaar ik een verontrustend beklemmend gevoel. Want doorzichtig of niet, er wordt listig gebruik gemaakt van de educatieve armoede van de doorsnee burger. Als dat al niet fascistisch genoeg is, wordt die Limburg steeds brutaler en vrijmoediger. Ooit waakhond, vervolgens schoothondje, maar zo langzamerhand ontpopt zich daar toch een heuse grommende bloedhond. Daarbij schroomt hij niet journalisten verbaal vogelvrij te verklaren. Met stilzwijgende goedkeuring van baas Desi.
Buitengewoon deprimerend, dat trompetgeschal over onze ‘daadkrachtige’ president. Elke flutscheet die ook onder Venetiaan plaatsvond, wordt luidruchtig versterkt alsof zojuist het wiel is uitgevonden. Volgens Info Act neemt Bouterse niet alleen Suriname, maar ook de Caricom op sleeptouw. Straks waarschijnlijk ook de ACP én zelfs de EU, aangezien Suriname in november vrijwel zeker gastheer is van de EU-ACP-conferentie. Hoor je straks Limburg borstkloppen: “Vierhonderd parlementariërs waren hier te gast bij ónze president en geen enkele is verdwenen, vermoord of gemarteld. Een prestatie van interrrrnationaal formaat!”
Al die propagandistische rookwolken doen effectief de grenzen tussen ‘voorlichting’ en journalistiek vervagen. Velen menen echt dat deze regering het ‘goed’ doet. Serveer het volk brood en luchtkastelen en je hebt het halve werk erop zitten.
Hoewel Bouterse als vanouds vooral zijn vege lijf aan het redden is, lijkt hij toch te beseffen dat hij wel degelijk iets substantieels moet stellen tegenover herverkiezing. Ook in dat licht zie ik de reshuffling binnen de regering. De optimist in mij ziet het als een voorbode van grootschalige volkswoningbouw en indamming van grondcorruptie. Maar een gepensioneerde tante zei toch wel raak: “Jij droomt nog; Bouterse is karakterloos.” Precies dat maakt zijn peer dof, waardoor je een zure appel wel voor een zoete kan aanzien. Voor wie een armoedig gebit heeft, is daarom ook tandpasta opgenomen in de ‘lijst van goedkopere basisgoederen’; ook al zo’n
op Info Act bejubelde ‘verlichtende’ maatregel van onze verlosser.
Nu populair
