Jarenlang vlogen de verschillende Afro-Surinaamse organisaties elkaar in de haren, van enige samenwerking was geen sprake. Maar het tij is gekeerd en de naam van het nieuwe tijdperk, dat samenwerking en eenheid predikt, is Un Bondru.
Un Bondru is volgens voorzitter Armand Zunder een Afro-Surinaamse organisatie met als doel eenheid en verhoging van bewustzijn teweeg te brengen onder de Afro-Surinamers binnen de multiculturele en multi-etnische samenleving van Suriname. Het is een bundeling van diverse onafhankelijke Afro-Surinaamse organisaties, waaronder Panafstrag en Fiti Foe Wini.
Zunder: “De verschillende organisaties binnen Un Bondru hebben geconstateerd dat er een structurele achterstelling is ontstaan van deze groep, die tevens de grootste groep Surinamers is. Verder worden de meeste negatieve maatschappelijke verschijnselen, zoals tienerzwangerschap, hangjongeren en criminele daden bijna altijd in verband gebracht met deze groep. De Afro-Surinamers zijn ook niet de ondernemers van weleer. Dit alles en het feit dat deze groep eigenlijk is gaan accepteren dat ze als krabben in een ton leven, heeft ons ertoe gebracht om Un Bondru op te richten.”
Zunder meent dat het van belang is om te analyseren hoe de huidige problemen destijds zijn ontstaan.”Het heeft te maken met een aantal samenlopende factoren. De verdeeldheid onder deze groep heeft teweeggebracht dat ze minder in staat waren samen te werken of elkaar te stimuleren. De gedachte, die door de koloniale overheersers in ons is gestampt sinds de slavernij, dat wij als bevolkingsdeel nutteloos waren en nooit iets zouden kunnen bereiken, heeft deze groep het vertrouwen in zichzelf doen verliezen.
“Daarnaast is er een groot gebrek aan leiderschap binnen deze groep; leiders die economische activiteiten in deze groep zouden moeten stimuleren, zijn er eigenlijk nauwelijks. Het deel van de Afro-Surinaamse ondernemers dat in de jaren na de slavernij wel actief was in het economisch leven, heeft helaas niet gezorgd voor vermogensvorming, niet gezorgd voor vervanging en ook niet voor herinvestering. Deze groep is nu ook nagenoeg onzichtbaar binnen het ondernemerschap van Suriname.”
Heden
Opmerkelijk is dat niet alle jongeren even positief zijn over het initiatief van Zunder, zo blijkt uit gesprekken. Veel jongeren zijn van mening dat Un Bondru teveel naar achteren kijkt en teveel teruggrijpt naar de periode van de slavernij. Zij vinden dat de problemen van Afro-Surinamers liggen in het heden en niet in het verleden. Zunder, hiermee geconfronteerd: “Helaas is het maatschappelijk bewustzijn bij vele Surinaamse jongeren verre van optimaal. Ze lezen niet meer over de theorieën van Anton de Kom en buigen zich niet meer over brandende maatschappelijke wantoestanden. Dat wordt ze ook niet bijgebracht in de schoolbanken. Ze moeten de juiste informatie krijgen.
“De geschiedenis van Suriname moet herschreven worden vanuit een Surinaams perspectief. Ze moeten weten wat hun voorouders allemaal is aangedaan en dat meer dan driehonderd jaar lang. Ze moeten weten dat dit teweeg heeft gebracht dat leden van één bevolkingsgroep elkaar zijn gaan mijden, op basis van verschil in huidskleur en op basis van verschil in woonplaats. Ze moeten vooral weten dat het meest belangrijke wat wij hadden toen wij uit Afrika kwamen, namelijk onze cultuur, wreedaardig uit ons is geslagen. Dan, en alleen dan, kunnen zij een objectief oordeel vellen en zeggen ‘ik wil niet achteruit kijken’ of ‘het doet me niets’. Zolang dat niet is gebeurd, is het een conclusie op basis van onjuiste en onvolledige informatie.”
Zunder ontkent dat doordat de focus van Un Bondru op slechts één bevolkingsgroep is gericht, natievorming en eenheid onder alle Surinamers niet in de weg wordt gestaan. “Un Bondru erkent de multiculturele en multi-etnische samenleving van Suriname, maar vindt wel dat er een zekere gelijkheid onder de bevolkingsgroepen teweeggebracht moet worden, alvorens alle groepen een gelijke bijdrage kunnen leveren aan natievorming. Un Bondru is bezig dat te doen onder de Afro-Surinamers en heeft zich daarbij in de rij geplaatst van de andere organisaties die hetzelfde doen onder de andere bevolkingsgroepen.”
| Herstelbetalingen
Hoewel veel andere organisaties het lariekoek vinden, is Armand Zunder een fervent voorstander van Nederlandse herstelbetalingen voor het leed dat de slaven destijds is aangedaan. “Nederland heeft in de periode van de slavernij het fundament gelegd voor hun huidige economische wereldpositie. De voorouders van Afro-Surinamers hebben daar een wezenlijke bijdrage aan geleverd. Verder hebben de Verenigde Naties op een conferentie in Durban in 2001, slavernij en slavenhandel uitgeroepen tot misdaden tegen de mensheid. Op diezelfde conferentie heeft Nederland in de persoon van staatssecretaris Van Boxtel haar verontschuldigingen aangeboden voor het slavenverleden van Nederland. En wie spijt betuigt, erkent schuld. |
Tekst & Beeld: Mariska Narain
Nu populair
