Over Chinese winkeleigenaren heeft iedereen in Suriname wel een mening: ze werken keihard, ze zijn niet al te fris gewassen en natuurlijk vinden we hun waren altijd te duur. Welk van de vooroordelen klopt en welk niet, laten we even in het midden. Wat echter wel eens wordt vergeten, is dat de Chinezen ook mensen zijn. Mensen die ook, al dan niet door hun eigen schuld, in de problemen kunnen komen. Daar gaat dit verhaal over. Maar ook over loyale buurtbewoners die er als de kippen bij waren om hun steun te betuigen.
Een Braziliaanse familie op Charlesburg heeft van omu spullen op de pof gekregen. De man is ziek, zijn vrouw is naar het binnenland gegaan. De vrouw zou alles terugbetalen als ze terug kwam. Maar de Chinese winkelier kreeg zijn geld niet. Na herhaaldelijk vragen schakelt omu de buurtmanager in. Maar die kan ook niet veel doen want de vrouw is weer naar het binnenland. De schuld van twaalfhonderd srd blijft dus open staan. Het begint een slepende kwestie te worden en als na maanden de Braziliaan in de buurt van de winkel komt en omu hem naar het geld vraagt, slaat de Braziliaan uitdagend met zijn hand op zijn broekzak, zo van ‘dat geld blijft lekker hier’.
De vrouw van omu Sneysi is het zat: ze pakt het pistool van haar man en gaat die middag naar het huis van de Brazilianen. Die doen niet open, terwijl ze wel thuis zijn. Ze roept, maar de deur blijft dicht. Ze begint te huilen en met een hand voor haar ogen schiet ze boos een kogel af. Het moest in de lucht terecht komen maar pardoes schiet ze in de richting van het huis aan de overkant, waar de kogel op het erf slaat.
Aangifte
De Braziliaan kan nu wel naar buiten komen. Hij en de buren van de overkant doen onmiddellijk aangifte. De politie haalt de jonge Chinese vrouw, moeder van een peuter, diezelfde middag nog op. Ze verdwijnt in een cel. De kans dat ze voor tot vijf jaar wordt veroordeeld wegens illegaal wapenbezit en poging tot moord, is groot. De buurtbewoners zijn ontzet. Natuurlijk is ze strafbaar, schieten mag immers niet. En al helemaal niet met een illegaal wapen. Maar vijf jaar gevangenisstraf! Haar man is ten einde raad. Ze hebben de laatste tijd al genoeg te verduren gehad. Afgelopen nacht is er weer ingebroken, voor de derde keer in een jaar tijd. Het waren dieven die kennelijk wilden feesten: drank hebben ze meegenomen, brood met toespijs, chips en een paar rollen toiletpapier. Een stuk van het plafond is weg als bewijs van hun bezoek. En nu de zorgen om zijn vrouw. Iedereen heeft met hem te doen. Ook de eigenaar van zijn winkelpand: hij heeft omu toegezegd voorlopig geen huur te hoeven betalen. De kosten van de advocaat voor zijn vrouw, een slordige vijftienhonderd USdollar, wegen al zwaar genoeg op zijn schouders.
De verkoopster legt een lijst in de winkel waarop mensen eventueel kunnen tekenen om aan te geven dat de opgepakte vrouw een lief mens is, die normaal gesproken geen vlieg kwaad doet. Binnen twee dagen hebben al 250 mensen hun handtekening gezet.
“Die Chinese vrouw is ook altijd zo vriendelijk”, zegt een klant. Ze blijkt in de straat te wonen waar het schot is gelost. Ze kent die Brazilianen ook, ze wonen verderop in dat huis met die manjaboom voor de deur. Ze kent hun zoon wel, dat is echt een lieve jongen. Die komt bij haar over de vloer om met haar kleinzoon te spelen. Van het incident hoort ze nu pas. Ze is bereid met de Braziliaanse familie te gaan praten, wellicht willen ze hun klacht intrekken…
Moederliefde
Ze gaat er de volgende dag heen, samen met haar kleinzoon. Ze wil komen praten, zegt ze bij de deur. Ze kan binnenkomen. Ze maken kennis, de kinderen spelen wel met elkaar maar zij hebben elkaar niet eerder gesproken. Ze vertelt de man dat ze heeft gehoord van het schietincident en hoe bedroefd omu nu is. Hun kindje van twee is nu bij een vreemd persoon. Het kleine meisje heeft toch moederliefde nodig en een vader die zich over hen ontfermt? De Braziliaanse wanbetaler knikt, hij houdt ook van zijn kinderen. En omu wil zijn vrouw zo graag weer thuis hebben, dat hij bereid is de schuld kwijt te schelden. De Braziliaan gaat overstag, hij trekt de aanklacht in. Hij belooft ook zijn schuld te betalen.
Een week later staat omu stralend achter de toonbank. Hij is vandaag jarig, net als zijn kleine meisje. Vanavond om zeven uur gaat hij naar zijn vrouw om haar eindelijk weer in zijn armen te sluiten. Een paar honderd handtekeningen en de inzet van tientallen buurtbewoners hebben vruchten afgeworpen. Ook voor Chinezen geldt dat je zult oogsten wat je zaait.
Nu populair
