Mijn anatomie is helaas niet helemaal zoals ik die had willen hebben. Over het algemeen ben ik er niet ontevreden mee, maar er zijn toch momenten dat ik bijvoorbeeld een spraakapparaat mis. Het ontbreekt mij daardoor aan menselijke spreekvaardigheid, wat mij steeds opnieuw confronteert met het gemis aan communicatie met de mensen vanwie ik houd. Het beperkt mij tot het voortbrengen van geblaf, in hoogte en sterkte afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Als die zich in een negatief gebied bevindt, produceer ik een laag grommen, terwijl mijn lippen daar weer op inspelen door zich op te trekken zodat mijn vlijmscherpe tandjes te zien zijn.