De toorn van de watergeesten
Een huiveringwekkende stilte hield het dorp gevangen. Kinderen die anders op dit hete uur van de dag luidruchtig in de rivier aan het spelen waren, scholen stil bij hun moeders in de houten hutten met hun palmbladeren daken. Kleine peuters lagen onrustig in hun hangmatten en baby’s werden zoet gehouden aan de borst. Teilen met vaat en wasgoed stonden in de steek gelaten in het zand en de talloze blauwgroene hagedisjes, die anders in de meest verzengende middagzon nog altijd tussen de hutten rondscharrelden, hielden zich verborgen.