Chris Polanen woont en werkt als dierenarts en schrijver in Nederland
Broer
Ik maakte als tiener kennis met drie halfbroers van mijn vaders kant. Wij deelden dezelfde vader, maar hadden allen verschillende moeders. Een vierde halfbroer ontmoette ik pas toen ik al in de veertig was.
Er was er een die ik nog nooit gezien had: D. Sommige familieleden zeiden ‘dat dat misschien maar beter was’. Toch bleef ik nieuwsgierig.
Theo Para is essayist bij De Groene Amsterdammer. Zijn bundel De schreeuw van Bastion Veere is in tweede druk verschenen
2060
Theo Para
‘En hier te lande zegeviert de doofpot steeds over het open vuur…’ (Lucebert)
Staten, ook democratische, zijn arrogant. Onder het mom van staatsveiligheid vinden zij het toelaatbaar te bepalen wat de burgers van het staatkundige leven mogen weten en wat niet.
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Propaganda-tv
Voor zover u het nog niet wist: de STVS is een staatszender. Een station, de naam zegt het al, in handen van de staat, ons land. De staat is de regering, gekozen en indirect betaald door Surinamers. Dus wij zijn eigenlijk allemaal aandeelhouder van de STVS. En zou je mogen verwachten dat de zender een mengeling uitdraagt van wat alle Surinamers vinden en denken. Maar zo werkt het natuurlijk al sinds de oprichting van de STVS niet. Opeenvolgende regeringen hebben het gemaakt tot de eigen spreekbuis. De regering-Bouterse is van die traditie niet afgeweken. Sterker nog, na het aantreden van deze coalitie, ging een ongekend grote bezem door de studio’s en werd iedereen die een andere kleur had dan die van de regeringspartijen, de Cultuurtuin ingeveegd en vervangen door loyalisten.
Parbode-redacteur Iwan Brave laat zijn gedachten golven
Omgang
Regelmatig kwam ik bij een supermarkt waar vaak een lieflijk Chinees meisje achter de kassa zat. Ik gaf haar niet meer dan acht jaar. Ze zei nooit gedag of dankjewel en als een volleerde ‘onbeschofte Chinees’ legde ze mijn kleingeld onoverzichtelijk op de toonbank. Maar ik bleef altijd glimlachen, zei haar altijd gedag en dank je wel. Ook deed ik voor hoe ze het wisselgeld van klein naar groot moest uittellen. “Zo geef je nooit te veel terug.” Soms vroeg ik: “Hoe gaat het op school?” Maar ze bleef stoïcijns zwijgen. Ik begreep haar preventieve pantser vanwege die vele onbeschofte klanten die zelfs met krachttermen Chinese winkeliers afbekken. Daarnaast kopieerde ze gewoon het niet bepaald klantvriendelijke gedrag van haar ouders.
Chris Polanen woont en werkt als dierenarts en schrijver in Nederland
Vader
Zoals iedereen die zijn vader niet gekend heeft, blijf ik op zoek. Op zoek naar meer verhalen. Naar een glimp van de man erachter. Uit de verhalen, die inmiddels legendarische vormen aannemen, probeer ik een man van vlees en bloed te destilleren. Hem alsnog in de ogen te kijken. Toen hij overleed, was ik te jong om herinneringen te vormen.
Theo Para is essayist bij De Groene Amsterdammer. Zijn bundel De schreeuw van Bastion Veere is in tweede druk verschenen
HET PLAFOND VAN TELTING
De Amerikaanse kredietcrisis en de Europese schuldencrisis hebben herbevestigd hoe funest toezichtarm en bijziend winstbejag en leengedrag uitpakt. Meer dan het officiële tek’ yu gudu!’(grijp je rijkdom!), de leuze van de hebzucht, zou het toekomstbestendig en rechtvaardiger maken van de economie het vergezicht horen te zijn. Tek’ yu gudu is het parool van de gulzige, politieke nouveau riche. Voor de mofina wan staan niet rijkdom, maar basisbehoeften als een baan, een sociale huurwoning en sociale zekerheid op de agenda. Wanneer de publieke middelen uitgeput raken, betalen zij het gelag.
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Goedemorgen!
Ik word ’s morgens altijd wakker met het nieuws van BBC World, zodat ik op zeer oppervlakkige wijze weer een beetje op de hoogte ben van het wel en wee in de rest van de wereld. Je moet immers verder kijken dan je Suriname-neus lang is. Na een half uurtje ben je daar echter wel klaar mee, want evenals bij CNN doen de Britten urenlang niets anders dan herhalen wat ze je al eerder hebben verteld.
Chris Polanen woont en werkt als dierenarts en schrijver in Nederland Buddy Als je zoals ik dagelijks een zwembad bezoekt, leer je je medezwemmers kennen. Gerrit, eind vijftig, was net als ik een fanatieke zwemmer. Hij had echter een probleem: […]
Theo Para is essayist bij De Groene Amsterdammer. Zijn bundel De schreeuw van Bastion Veere is in tweede druk verschenen. Met De liegmacht begint Theo Para een nieuwe rubriek in Parbode
De liegmacht
De heersende klasse bepaalt hoe we denken. Dat was de mening van Karl Marx. Zij die staat en productiemiddelen in handen hebben, controleren ook media en onderwijs. Binnen het marxistische schema bepaalt het zijn, de economie, het bewustzijn.
Het schema dateert uit de negentiende eeuw, toen niets bekend was over de plasticiteit van onze hersenen. Die veranderen onder invloed van prikkels in de omgeving. Leren is een vorm van die plasticiteit. Ons denken vooral begrijpen als spiegel van onze omstandigheden, is een onderschatting van ons creatieve vermogen. Of zoals Victor Hugo het zei: ‘Als een idee rijp is, kan geen leger het stoppen.’
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Lichaamstaal
U zult mij nooit ook maar iets op televisie zien presenteren. Om de reden dat ik daar totaal niet geschikt voor ben; mijn motoriek deugt niet, ik stotter zodra een camera in de buurt komt en ik heb last van zenuwtrekjes in mijn gezicht, waar ik de kijker niet mee wil confronteren. Ik ben als geïnterviewde vaak genoeg in beeld gekomen en als ik mijzelf in deze rubriek zou moeten beoordelen, dan zou ik niet mals zijn in mijn kritiek. Dus logisch dat ik niet ga presenteren, toch? Zoals ik ook nooit de politiek in zal gaan, omdat ik niet van jokken hou, niemand aan een eindeloos lijntje wil houden en niet in de verleiding wil komen om grof te stelen.
Price Based Country test mode enabled for testing Suriname. You should do tests on private browsing mode. Browse in private with Firefox, Chrome and Safari
