Armand Snijders beoordeeltelke maand een of meertv-programma’s Niemand heeft het eeuwige leven en doorgaans ook geen zicht op het moment van haar of zijn eigen definitieve einde. Dat gold dus eveneens voor Werner Duttenhofer, oprichter en bevlogen directeur van Radio […]
Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Politiek journaal
DOE-parlementariër Carl Breeveld veegde in november vorig jaar, voor zijn doen behoorlijk stevig, de vloer aan met de gang van zaken bij het STVS Journaal. En terecht. Het is dé ergernis van iedere televisiekijker met hersenen die omvangrijker zijn dan die van een struisvogel. De STVS is het meest politiek gekleurde van de negentien stations die ons land rijk is. Veel zenders stralen het gedachtegoed uit van de eigenaren, die niet geheel toevallig ook politicus zijn. Ik zeg bewust ‘niet geheel toevallig’, want de zendvergunning hebben ze te danken aan het feit dat ze juist politicus zijn (geweest).
Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Monique
Ik word regelmatig door mensen aangesproken die zeggen: ‘Weet je waar je eens over moet schrijven in Uitgekeken…?’ Het was echter nog niet eerder voorgekomen dat ik werd gewezen op een programma dat nog uitgezonden moest worden. Een talkshow op ATV met Monique Breeveld in de hoofdrol. ‘Monique Breeveld?’, stamelde ik verbaasd. ‘Maar die kan toch helemaal niet presenteren?’ In juli vorig jaar schreef ik onder de kop ‘Panodrama’ over Panorama, ook op ATV. Ik citeer mijzelf voor het gemak even: ‘De presentatie, afwisselend in handen van een dame en een heer, is bedroevend slecht. Vooral zij lijkt te lijden aan cameravrees en wekt de indruk dat ze een uur lang geen flauw benul heeft waarover ze praat.’ Die ‘zij’ is dus Monique Breeveld.
Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Tele-vies-ie
Het is een uur of negen ’s avonds. Een dag van hard ploeteren sluit ik af met heerlijke verwennerij: languit op bed televisiekijken, vergezeld met een broodje tomatensardien met extreem veel rode peper. Ik kan natuurlijk beweren dat ik dat beroepsmatig moet doen om deze column te vullen, maar dat zou een leugen zijn. Ik doe het als luie bakra namelijk best wel vaak, alleen de bedsnack varieert. Deze woensdagavond valt het behoorlijk tegen wat de televisiemakers te bieden hebben, dus ik ga een beetje zinloos zappen. Net als ik een hap neem van het broodje sardien, beland ik bij de STVS, kanaal 8. Even denk ik een hengelsportprogramma voorgeschoteld te krijgen, met in beeld iets wat op een bloederige vis lijkt. Echter, bij River Monster, of de eenvoudigere maar zeker niet onaardige Surinaamse aftreksels daarvan, gaan de vissers doorgaans liefdevol en met respect met hun vangsten om en geven deze ook altijd de vrijheid weer terug.
Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Storing
Ik had bij dit stukje ieder willekeurig plaatje kunnen zetten. Maar het werd deze van de Amerikaanse kinderfilm The Karate Kid, domweg omdat dit de eerste was die ik tegenkwam en van toepassing is op dit relaas. U ziet er weinig aan, maar datgene waar ik het met u over wil hebben, valt ook niet in beeld te brengen. Het gaat over de technische miskleunen bij de televisiestations, zoals het ‘vastlopen’ van films, documentaires en andere programma’s. Van kanaal 2 tot 52 worden we daarmee dagelijks geconfronteerd. Dat is vooral te wijten aan zuinigheid bij de stations, al dan niet als gevolg van een gebrek aan inkomsten.
Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Lijkenvoyeurisme
Weet u waar ik tegenwoordig nooit meer naar kijk? Naar In de Branding van Apintie. Omdat ik tot de conclusie ben gekomen dat het met journalistiek weinig te maken heeft en, bovenal, het lijkenvoyeurisme spuugzat ben. Een tijd terug verraste het programma de kijkers weer eens met een verkeersslachtoffer waarvan een been deels was afgerukt. Na de kritiek op close-ups van uit de schedel gestuiterde oogballen en andere onaangename gevolgen van ongevallen, moorden en soortgelijke fatale gebeurtenissen, schijnen ze in de Apintie-studio maar niet te begrijpen dat de meeste kijkers hier niet van gediend zijn. Na het ‘beenincident’ hoorde ik dat de juf van een vijfde klas van de lagere school, op ouders het dringende beroep had gedaan om hun kinderen ‘s middags niet meer naar In de Branding te laten kijken. Bloederige beelden zorgen een dag later voor te veel onrust in de klas, waardoor normaal lesgeven onmogelijk wordt. Ik kan mij dat heel goed voorstellen.
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Gokken
‘Als je echt niets kan, kun je nog altijd journalist of politicus worden’, zo is mij van jongs af aan ingepeperd. Ik kan niet zoveel, dus koos ik na twaalf ambachten en dertien ongelukken uiteindelijk voor de journalistiek. Ik kan natuurlijk beweren dat ik niet de politiek ben ingegaan omdat ik daarvoor te integer ben, maar dat zou glashard gejokt zijn. Ik betwijfel of ik bestand zou zijn tegen de graaicultuur. Maar goed, ik begon dit stukje met de gevleugelde uitspraak, omdat ik daar een aanvulling op heb: ‘Als je zelfs niet geschikt bent om journalist of politicus worden, kun je nog altijd een lullig gokspelletje op de televisie presenteren’. Dat kan namelijk zelfs de grootste debiel. Niet dat ik daarmee bedoel dat al die jonge dames en heren die hier hun brood mee verdienen, debiel zijn. Integendeel zelfs, ik weet van een paar dat ze een fantastische opleiding achter de rug hebben, maar met hun mooie papiertjes niet zoveel kunnen verdienen als wanneer ze als een soort pratend meubelstuk deel uitmaken van het decor.
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Panodrama
Het begon ruim tweeënhalf jaar geleden zo veelbelovend: het actualiteiten-praatprogramma Panorama op ATV en zusterzender TV2. Met een prima gejat concept, waarbij live met vier totaal verschillende gasten werd gediscussieerd over actuele onderwerpen. En dat zelfs vier dagen in de week! Maar anno 2012 zijn, zoals zo vaak in ons land gebeurt, alle doelstellingen en principes overboord gegooid en is Panorama verworden tot Panodrama, een oeverloos saai praatprogramma zonder actualiteit, zelfs nog erger dan Magazine 4 van ABC en nog saaier dan To the point van Apintie. Dat laatste lijkt onmogelijk, dus daarvoor verdienen de makers van Panorama eigenlijk een prijs. Maar als ze die in ontvangst nemen, moeten ze wel beloven per direct van de buis te verdwijnen.
Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Voetbalterreur
Dit stukje gaat over voetbal, uiteraard met name op de buis. U weet wel, die populaire sport waarbij twee maal elf spelers op pakweg een halve hectare gras, zoals de naam al zegt, met de voet de bal proberen te raken. Dus niet de man, wat echter wel gebeurt met enige regelmaat en verstrekkende gevolgen voor de geraakte.
Price Based Country test mode enabled for testing Suriname. You should do tests on private browsing mode. Browse in private with Firefox, Chrome and Safari
