Dit is de laatste Uitgekeken. Niet dat er (met een korte onderbreking) na ruim drie jaar niets meer te kijken valt. Ik wil echter niet het risico lopen om, zoals alle stations doen, alles tot vervelens toe te blijven herhalen. Bovendien heeft het na drie jaar weinig uitgehaald: vrijwel maandelijks reageerden de onderwerpen van gesprek furieus, lering werd nooit uit de kritiek getrokken.
Zondag is bij uitstek een dag om lekker te zappen langs de circa twintig televisiestations. Voor de meeste mensen is het één van de weinige vrije momenten om een beetje te ontspannen. Ga je niet naar boiti en heb je geen zin om het wied van je erf te verwijderen of om rustig in de hangmat een boek te lezen, dan biedt de televisie uitkomst. Lekker onderuitgezakt een beetje naar het scherm staren, in de hoop dat er een leuke film of boeiende documentaire is. Met zoveel zenders keuze genoeg, zou je denken. Helaas denken de programmasamenstellers dat niet. Die gaan uit van ‘hoe meer van hetzelfde, hoe beter’.
Zondag is bij uitstek een dag om lekker te zappen langs de circa twintig televisiestations. Voor de meeste mensen is het één van de weinige vrije momenten om een beetje te ontspannen. Ga je niet naar boiti en heb je geen zin om het wied van je erf te verwijderen of om rustig in de hangmat een boek te lezen, dan biedt de televisie uitkomst. Lekker onderuitgezakt een beetje naar het scherm staren, in de hoop dat er een leuke film of boeiende documentaire is. Met zoveel zenders keuze genoeg, zou je denken. Helaas denken de programmasamenstellers dat niet. Die gaan uit van ‘hoe meer van hetzelfde, hoe beter’.
Ik wilde het deze maand eens met u onder meer hebben over die halve films. Ik bedoel echter niet van die films waarvan de (illegaal gekopieerde) kwaliteit zo slecht is dat ergens middenin de film de boel zo vastloopt dat verder vertonen onmogelijk is. En dat na een kwartier naar een stilstaand beeld gestaard te hebben iemand in de studio op het briljante idee komt om een berichtje op het scherm te plaatsen dat ‘wegens technische omstandigheden’ de film niet verder kan worden vertoond. ‘Onze verontschuldigingen hiervoor’, wordt ook nog doodleuk vermeld.
Ik wilde het deze maand eens met u onder meer hebben over die halve films. Ik bedoel echter niet van die films waarvan de (illegaal gekopieerde) kwaliteit zo slecht is dat ergens middenin de film de boel zo vastloopt dat verder vertonen onmogelijk is. En dat na een kwartier naar een stilstaand beeld gestaard te hebben iemand in de studio op het briljante idee komt om een berichtje op het scherm te plaatsen dat ‘wegens technische omstandigheden’ de film niet verder kan worden vertoond. ‘Onze verontschuldigingen hiervoor’, wordt ook nog doodleuk vermeld.
Studioten
Soms vraag ik mij wel eens af wat er in hemelsnaam in Surinaamse televisiestudio’s gebeurt. En of er wel technici zitten die enig verstand van zaken hebben. Ik heb zo mijn twijfels. Er zitten in sommige studio’s behoorlijk wat idioten (de zogeheten studioten). Waarom ik dat vind? Kijk een paar uur televisie, en u zult mij begrijpen.
Studioten
Soms vraag ik mij wel eens af wat er in hemelsnaam in Surinaamse televisiestudio’s gebeurt. En of er wel technici zitten die enig verstand van zaken hebben. Ik heb zo mijn twijfels. Er zitten in sommige studio’s behoorlijk wat idioten (de zogeheten studioten). Waarom ik dat vind? Kijk een paar uur televisie, en u zult mij begrijpen.
Dwaaltaal
Tot enkele jaren geleden spraken Surinaamse kinderen al aardig wat Engels voor ze de lagere school verlieten. Toen had je immers op televisie nog geen (al dan niet illegaal gekopieerde en vertoonde) films met ondertiteling en werden ze gedwongen om goed te luisteren. Anders konden ze met die vreemde talenbrij weinig van de verhaallijn brouwen.
Op deze plaats wordt vaak de kwaliteit van Surinaamse programma’s op de korrel genomen. Met dank aan SCCN ben ik wat milder geworden. Via kanaal 17 krijgen we immers buitenlandse series voorgeschoteld. Waarvoor het station overigens (en dat heb ik al eerder toegejuicht) keurig de uitzendrechten betaald. Nu die andere achttien Surinaamse televisiebazen nog.
Ik kan het als journalist niet ontkennen: ik doe liever verslag van een gruwelijke ramp dan dat ik een saaie persconferentie moet bijwonen van een minister die toch maar de halve waarheid vertelt. Het is als bij een brandweerman, die blust tijdens een 24-uursdienst liever een paar branden dan dat hij zich in de kazerne zit te vervelen. Ook een politieagent handelt tijdens zijn shift bij voorkeur een paar ongelukken en burenruzies af dan dat ie saai een surveillanceronde draait en voor de accountant is het leuker boekhoudkundig gesjoemel te ontrafelen dan het schrijven van een jaarverslag voor een saai bedrijf.
Maar binnen je beroepsgebied zijn er ook grenzen. De brandweerman ziet liever geen verbrande lijken en de politieman persoonlijk geen doodgeschoten mensen. Ook journalisten hebben die grenzen. Maar ze worden helaas al te vaak overschreden. Zo is het bij Times of Suriname bijna iedere dag raak. Fotografen schijnen er genoegen in te scheppen om slachtoffers van ongelukken of geweld herkenbaar in beeld te brengen, liefst met het bloed dat van ze afdruipt.
Price Based Country test mode enabled for testing Suriname. You should do tests on private browsing mode. Browse in private with Firefox, Chrome and Safari
