Chris Polanen woont en werkt als dierenarts en schrijver in Nederland
Boos
Het waren de laatste cliënten op een ontspannen woensdagmiddag. Twee jonge Surinaamse vrouwen, zusters. Hun hondje was bejaard en ziek. De oudste voerde het woord. “Mijn moeder wil hem eigenlijk niet laten behandelen, maar gewoon laten doodgaan. Zoals dat in Suriname ook gebeurt.” Ik verkrampte. “Zou je moeder dat zelf ook willen als ze ziek werd?” vroeg ik.
De oudste knikte, de jongste schudde haar hoofd.