Paramaribo
16/09/1940 – 13/11/2013
“Ik had geen man, maar een sieraad”, zo begint Albertine, echtgenote van Cecil de Randamie, haar relaas. Ze raakt niet uitgesproken over de liefde van haar leven: “Hij is de meest bescheiden mens ter wereld geweest. Een integere, eenvoudige man die niet veel sprak, maar bijzonder wijs handelde.” De emotie klinkt soms door in haar stem, en begrijpelijk. Albertine had tien jaar verkering met Cecil voordat ze trouwden. Bij zijn overlijden waren ze 46 jaar getrouwd en zeer gesteld op elkaar. “Soms kwam ik op een stoel een briefje of kaart van hem tegen met teksten als ‘My love for you will always be there, honey’”, herinnert de weduwe zich.
De Randamies hadden zelf geen kinderen, maar Iris Oosterling werd als baby in hun gezin opgenomen en groeide bij hen op totdat ze naar Nederland vertrok. Zij bezocht haar pleegouders ieder jaar. Na het overlijden ontdekte Albertine dat Cecil zestien verschillende diploma’s in zijn leven had behaald. Akte Frans, Spaans… tot een bul in de rechtswetenschappen. Cecil ging van de derde mulo naar de AMS. Vervolgens studeerde hij aan de Universiteit van Suriname. Hij stond bekend als jurist, advocaat-generaal, procureurgeneraal en rechter. John von Niesewand, oud-president van het Hof van Justitie, herinnert zich De Randamie als een kundig jurist.
Hij is ook voorzitter geweest van de Young Men’s Christian Association, een oecumenisch-christelijke organisatie, die jongeren uitdaagt hun talenten te ontdekken en in te zetten. Emmo Boldewijn, doelman van de YMCA voetbalvereniging, is vol lof over de betrokkenheid van ‘meester’ De Randamie bij deze club. Hij noemt hem een voorbeeldig en gerespecteerd Surinamer.
Vele jaren mocht Cecil zich ook inzetten om de Volkskerstzang op het Onafhankelijkheidsplein te organiseren. Voor de toenmalige Handelsschool schreef hij samen met anderen Recht voor het Middelbaar Economisch Onderwijs in Suriname. Als procureur-generaal heeft Cecil de Randamie zich zeer kritisch uitgelaten over officieren van Justitie die, volgens hem, door te staken hun plicht verzaakten. Samen met twee advocaten-generaal zette hij zich toen in om het vervolgingsapparaat draaiende te houden.
Na zijn pensionering zette Cecil zich onder meer in als adviseur van de Bond Belangenbehartiging Gepensioneerden uit Overheidsdienst (BBGO). Cecil wordt door velen in dankbaarheid herdacht. Niet in het minst door Cheriva, de dochter van Iris, die haar opa beloofde: ‘Ik wil ook uw richting op gaan om te helpen criminelen te vervolgen.” Zij is inmiddels bezig met de afronding van haar rechtenstudie. Carla Marto beschrijft zijn heengaan op kernachtige wijze: ‘Another great Surinamer left the scene. RIP mr. De Randamie.’
Nu populair
