Clarence Seedorf:

‘Je moet positief zijn en blijven’

Op de groene mat speelt hij meestal de sterren van de hemel. Nu in het shirt van wereldclub AC Milan, eerder voor onder meer Ajax en Real Madrid. En natuurlijk voor het Nederlands elftal. Maar Clarence Seedorf (32) zal zijn geboorteland niet vergeten. Ook al voelt hij zich vooral een wereldburger, regelmatig laat hij tussen alle balkunstjes, reizen en drukke projecten door even zijn gezicht in Suriname zien. Parbode zocht hem op. “Ik wil na mijn voetballoopbaan heel graag Suriname beter leren kennen.” 

In het half uur voordat Clarence arriveert bij de afgesproken locatie, Dok204 aan de Surinamerivier, valt het met typisch Surinaamse bakken uit de hemel. Het is niet voor niets regentijd. Maar zodra de held van menig Surinaamse sportliefhebber, druk bellend, het terrein oploopt, breekt de zon door. Aan de overzijde van de rivier ligt een lage regenboog vredig op de oevers van Commewijne geplakt. Hoe kan het ook anders, met zo’n stralend witte lach?
Tja, een eerste vraag die iedereen toch op de lippen ligt na de, tot Rusland, weergaloze optreden van het Nederlands elftal tijdens de recente Europese Kampioenschappen: heeft Seedorf geen spijt dat hij enkele weken eerder bij bondscoach Marco van Basten, door wie hij eigenlijk al was geselecteerd, kenbaar maakte geen zin te hebben in dit avontuur? Met name vanwege zijn gevoelens jegens Van Basten. Het blijkt toch een enigszins gevoelig onderwerp.
“Nee, ik heb er geen spijt van, wat overigens niet betekent dat het geen moeite heeft gekost om deze beslissing te nemen. Maar ik heb eigenlijk nooit spijt van mijn beslissingen. Ik heb er lang over nagedacht. Ik heb wel kenbaar gemaakt dat ik onder de nieuwe bondscoach Bert van Marwijk graag wel weer in actie wil komen. We zien het wel. Maar uh, gaan we hier nog lang over door? Alles is er toch al over gezegd?”

Familie
Het is duidelijk: Clarence is niet een man van het verleden. Hij is vooral in Suriname om zijn vele projecten onder de aandacht te brengen, zowel binnen Suriname als ver daarbuiten. En om te genieten van zijn familie, waar hij een hechte band mee heeft. Hij behoort tot de beperkte groep Surinamers die op zeer jonge leeftijd zijn geboorteland heeft verlaten, maar nu als volwassene een zeer bijzonder plekje in zijn hart voor Suriname heeft en dat ook uitdraagt. “Ik ben toen ik drie jaar was vertrokken en toen ik vijf was nog eens teruggekomen voor vakantie. Maar daarna ben ik er tien of elf jaar niet meer geweest. Wat mij bond waren vooral mijn opa en oma, waar ik dol op was. Of ik hier heb leren voetballen? Ik was nog jong toen ik weg ging, dus ik weet dat zelf niet. Maar volgens de verhalen schopte ik hier al wel behoorlijk tegen een bal. Het zal wel in de genen hebben gezeten. Mijn familie was altijd al bezig met voetbal. Het zal er daardoor bij mij zijn ingepompt.”

Stadion
Seedorf is één van de weinige succesvolle voetballers met Surinaams bloed, die zeer actief zijn bij het opzetten en begeleiden van projecten in hun geboorteland. In 2001 bouwde hij een naar hem vernoemd stadion in Para en hij was een van de trekkers achter de opzet van een jeugdcompetitie in dat district.
Collega’s zoals Davids, Gullit en Rijkaard, laten zich echter zelden in Suriname zien. Clarence: “Waarom zij hier niets of weinig doen? Ik weet het niet. Maar vergelijken is ook niet eerlijk. Ieder mens doet iets op zijn manier. Je moet niet zeggen ‘hij niet, ik wel’, je kunt hooguit kijken hoe je eventueel samen dingen kunt doen, hoe je hen zover kunt krijgen om op de een of andere manier te participeren. Daarover praat ik ook met collega’s uit de voetbalsport.”
De woorden ‘samen’ en ‘samenwerken’ rollen regelmatig uit zijn mond. “Dat is heel belangrijk. In je eentje bereik je veel minder. Bij de projecten die ik opzet, gaat het niet om mij. Het gaat om het doel. En om die doelen te bereiken moet je de handen zoveel mogelijk ineen slaan. Ik ben hooguit een voorloper, iemand die initiatieven neemt. Maar ik wil collega-sporters zoveel mogelijk motiveren om het samen te doen. Dan bereik je meer en zie je ook sneller resultaten. En dat is belangrijk, want je kan niet in dingen gaan geloven, als je geen resultaten ziet.
“Kijk, Suriname is een land met 500.000 inwoners, geen twintig miljoen. In plaats van dat ieder zijn eigen ding doet en iedereen naar zijn eigen sponsors zoekt, is het veel intelligenter om met elkaar aan tafel te gaan zitten en de krachten te bundelen. Dan krijg je ook meer geld van sponsors, die anders kleinere bedragen aan kleinere projecten zouden geven. En kun je ook streven naar een lange-termijnrelatie met zo’n sponsor. Dit is iets waar ik zo graag naar toe wil. Daarom ben ik bijvoorbeeld met Letitea Vriesde gaan praten, die is ook met allerlei dingen bezig.”

Afrika
Een project waar Clarence momenteel helemaal voor gaat is Goal4Africa. Voor ieder doelpunt dat hij in competitieverband scoort, stoppen sponsors minimaal 150.000 US dollar in een goed doel-pot om projecten in Afrika te financieren. Dat geldt ook voor een aantal andere topspelers op de Europese velden, zoal Michael Ballack en John Terry.
“De Nelson Mandela Foundation, waar ik nauw bij betrokken ben, is een van de initiatiefnemers. Het geld dat de sponsors betalen is eigenlijk symbolisch bedoeld. Het streven van mij is om met Goal4Africa binnen twee jaar een miljard dollar bij elkaar te krijgen. Dat lijkt veel. Maar de hele wereld telt twee miljard voetbalfans, die ook geld kunnen doneren voor ieder doelpunt dat wordt gescoord. Stel dat je een kwart van hen bereikt en warm krijgt voor dit initiatief, dan heb je al een aardige stap gedaan. We moeten dus gaan voor de miljarden, als organisatie, waar ik deel van uitmaak, moeten we ervoor zorgen dat het een echte hype wordt.”

Positief
Clarence heeft redelijk veel vertrouwen in de toekomst van het Surinaamse voetbal. “De structuur is groeiende, het wordt langzaam maar zeker beter. Je moet positief zijn en blijven, altijd geloof en hoop hebben. Suriname heeft, niet alleen op voetbalgebied, hartstikke veel potentie. Natuurlijk moet er op politiek en sociaal niveau nog veel worden verbeterd. Maar nogmaals, je moet dingen vanuit een positief gezichtspunt zien en je niet alleen fixeren op wat niet goed gaat.”
Zijn contract bij AC Milan loopt nog door tot 2010. “Ik heb het daar naar mijn zin, in 2010 zie ik wel weer. Er stond laatst in de krant dat ik graag naar Engeland wil, maar dat klopt niet helemaal. Ze hebben mijn woorden een beetje verdraaid. Ik heb alleen gezegd dat het mij wel leuk lijkt om ooit eens in Engeland te spelen, omdat ze daar een aantrekkelijke competitie hebben. Wat het na 2010 gaat worden weet ik nu echter nog niet.”

Reizen
Na afsluiting van zijn voetballoopbaan ziet Clarence zichzelf niet direct als trainer langs de zijlijn staan. “Die ambitie heb ik nu, nog, niet. Waarschijnlijk zal ik wel de trainerscursus gaan doen, want je weet maar nooit. Maar ik heb vooral andere plannen. Ik zal gaan reizen, voor de projecten waar ik aan meewerk maar ook voor mijn zakelijke dingen. Ik heb een eigen bedrijf dat zich met sportmanagement bezighoudt. Daarbij wordt vooral aandacht besteed aan personal development, om structuur te geven aan hun hectische leven.
“Iedere sporter heeft zijn eigen doel, door een op maat gesneden carrièreplanning kan daar zo goed mogelijk invulling aan worden gegeven. Als je jong en onervaren bent loop je het risico het bezit te worden van een club of een clubeigenaar, wat doet denken aan het handelen in vee. Dat willen we voorkomen. Maar het gaat om kleine dingen waar sporters graag advies voor willen hebben: waar kan ik het beste een auto kopen, welke hypotheek moet ik nemen als ik een huis wil kopen. Daar is enorm veel behoefte aan.”

Hangmat
“Ik denk niet dat ik na mijn actieve voetballoopbaan in Suriname in de hangmat ga liggen. Ik zal waarschijnlijk wel wat vaker in Suriname zijn, want dan heb ik daar de tijd voor. Dan wil ik het land ook eindelijk beter leren kennen. Natuurlijk ken ik Paramaribo en Para, ik ben ook wel eens in Nickerie geweest, maar het binnenland heb ik nog nooit bezocht. Dat is natuurlijk mijn eigen schuld, maar in de toekomst hoop ik die schade in te halen. Maar ik zie mijzelf vooral als een wereldburger. Dus in Suriname wonen? Nee, dat ligt niet voor de hand.”

Droom
“Wat Suriname in de toekomst van mij kan verwachten? Ik praat niet graag zo, men moet niks van mij verwachten. Als je verwachtingen schept kan dat tot teleurstelling leiden als het uiteindelijk niets wordt. Maar als het om Suriname gaat heb ik een droom: dat er geen armoede meer is, dat elk kind naar school kan gaan, dat iedereen toegang heeft tot medicijnen, dat we op een respectvolle manier omgaan met onze ouderen en dat er veel meer wordt geïnvesteerd in de infrastructuur. Want dat wordt wel eens vergeten, je moet investeren om investeerders aan te trekken. Daarnaast moet er aan worden gewerkt om Suriname op de wereldmap te zetten. Want geloof mij, vraag elders in de wereld aan mensen waar Suriname ligt en negen op de tien zullen zeggen dat ze er nog nooit van hebben gehoord.”

Auteur: Armand Snijders
Beeld: Armand Snijders, Guus Deubbelman

0

Gedeeld