Een vredesakkoord met de FARC en de Nobelprijs voor de Vrede voor president Juan Manuel Santos, maar de Colombianen zeggen ‘nee’. Een patstelling die noch door de peilingen noch door de president was voorzien. Wat is er gebeurd en hoe nu verder?
Om te beginnen een kleine cor- rectie: niet dé Colombianen, maar een nipte meerderheid van de 38 procent Colombianen die op 8 oktober naar de stembus ging, heeft ‘nee’ gestemd tegen het vredesakkoord dat de regering en de guerrillagroep FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia–Ejército del Pueblo) op 26 september hebben ondertekend. Niet voor niets constateert de online krant Colombia Reports dat ‘de Colombianen niet zozeer ‘nee’ stemden, maar vooral niet stemden’. In een commentaar stelt de krant dat de ‘nee’-campagne weliswaar een hoop leugens had verspreid en de mensen had misleid, maar het had een winst opgeleverd van 55.000 stemmen. De ‘ja’-campagne, die werd gesteund door alle partijen op één na – Centro Democrático – en door de meeste slachtoffers van het gewapende conflict, bleek niet in staat genoeg mensen te mobiliseren om voor het akkoord te stemmen.
Als weldenkend mens vraag je je af waarom iemand tegen vrede zou stemmen. Nota bene een vrede die een einde maakt aan een meer dan vijftig jaar durend gewapend conflict dat aan 220.000 mensen het leven heeft gekost en zo’n 8 miljoen mensen van huis en haard heeft verdreven. Redenen zijn te vinden in de achtergronden van het conflict, de haat tegen de FARC en de geringe straffen voor door hen gepleegde misdaden, de impopulariteit van president Juan Manuel Santos en de gewiekstheid van de grote man achter de ‘nee’-campagne: expresident Álvaro Uribe van de partij Centro Democrático. Dan is er ook nog zo iets als pech: orkaan Matthew die over de Caribische kust raasde, een gebied waar veel ‘ja’- stemmers wonen, maakte de gang naar de stembus voor veel mensen onmogelijk.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
