Op het dakterras van hotel Savoie aan de JohannesMungrastraat kan het iedere woensdagmiddag heel druk zijn. Kleintjes, jongeren,maar ook een groep veertig plussers zweven aan het begin van elk uur met delift omhoog voor danslessen. Streetdance autoriteit Mirella Liefeld is dan dedocente.
Met dansenis Mirella (29) al heel lang bezig, ze begon er als achtjarige ermee.Fusion-jazz, salsa, Afrikaanse dans, jazzballet, om maar een paar stijlen tenoemen. De semi-prof wilde verder en had een wens: het grote Amerika. Haaraandeel in de film Bolletjesblues bracht daar echter verandering in. Na elfjaar was ze weer in Suriname. Nu als danscoach. Eenmaal terug bleven degedachten aan een dansopleiding bij haar spelen, vervolgens ging de inboedelrichting Suriname.
“Ik heb dedanscoaching voor de film als prettig ervaren en met de lokale dansers zijnideeën uitgewisseld. Ik zag ook die behoefte: mensen hebben dromen, maar wetenniet waar te beginnen. Toen had ik zoiets van: het hoeft geen Amerika te zijn,als ik mijn ervaring hier kan delen met de jeugd, ze help begeleiden en werkaan het niveau, dan is het ook prima. Er is ontzettend veel talent waar veelmeer uit gehaald kan worden.”
In juli isze verhuisd. Haar baan als operatieassistente heeft zij hiervoor opgezegd. “Ikwilde eigenlijk medicijnen studeren maar was daarvoor uitgeloot. Toen ben ikvoor operatieassistente gegaan maar mijn hart lag niet daar. Mensen hier wetenniet dat je van dansen je beroep kan maken. Door mijn contacten in hetbuitenland kan ik voor hen de brug vormen om te komen naar een topniveau. Maarik ben nog zelf aan het leren. ‘De beste profs zijn nog amateurs’ heeft één vanmijn leraren mij ooit voorgehouden. En daarom is het belangrijk om samen tewerken met anderen.”
Mirellaricht zich nu vooral op streetdance. “Het is niet een bepaalde stijl. Het heeftwel veel hiphop-invloeden, maar je kan het mixen met van alles: breakdance,salsa, modern jazz, klassiek. Iedere instructeur heeft zijn eigen stijl. Hetkomt overal voor en is niet iets dat is ontstaan in Amerika. In Suriname doetmen daaraan al mee; men haalt het van de tv programma’s. Ik ben wel de enigemet een grote aanpak. Daarmee bedoel ik dat we eerst beginnen metconditietraining en dan met het dansen: met mind, body en soul bezig zijn.”
Acht jaargeleden begon Mirella ermee toen ze Jake’s Dancefactory ontdekte. Daarvoorvormde ze met haar zusje een eigen dansgroep die in verschillende shows optrad.Ze maakten hun eigen choreografie maar toch was er een gemis aan iemand met eenhogere kennis: een dansguru. “Bij Jake, een Kongonees in Amsterdam, vond ik watik zocht: hip hop in combinatie met technieken. Zijn lesuur was een uur zwareconditietraining en een uur dans.”
Ze maaktevolgens eigen zeggen snelle vorderingen en belandde in de hoogste groep: hetdemoteam. “Daarmee deden we mee aan dansfestivals, internationale workshops,voorprogramma’s van verschillende Amerikaanse artiesten en MTV party’s. Wekregen ook een training van de choreograaf van Janet Jackson. Ja, die Jakestopt veel in het demoteam.”
Slotscène
En toen kwamBolletjesblues, een ander hoogtepunt in haar carrière. Haar fusion-jazz lerarendie voor de choreografie werden gevraagd, moesten de aanbieding vanwege hunprogramma afzeggen. Mirella werd naar voren geschoven als degene die het welaan kon.
“We weten dat je het kan”, en daarmee stond een nieuwe uitdaging voorhaar open; een kans die ze met beide handen aangreep. De choreografie van deslotscène waar ongeveer twaalf dansers aan deelnamen lag in haar handen.“Sommigen waren van een dansschool, anderen uit een dansgroep, maar zehadden allemaal moeite met mijn manier van lesgeven. De warming-upbijvoorbeeld, is heel belangrijk, want dit is topsport. Je moet je lichaamkennen en weten waarom je bepaalde bewegingen doet. Dansen is ook weten hoe te luisterennaar de muziek. Het leren tellen van de maat en hoe af te maken. Er is eenhoofdbeat, maar er zijn zoveel muziekdeeltjes bij die ook belangrijk zijn.Behalve leren luisteren moet je ook leren kijken, want niet altijd weet dechoreograaf het goed over te brengen.”
Alsnieuwkomer in de Surinaamse danswereld wil de Streetdance-instructeur nog ditmeegeven. Het is een bekende tip bij dansscholen, maar eentje die toch wel eenswordt vergeten: “Of je nou amateur bent of op een professioneel niveau bezigbent, doe het als artiest. Omdat je het leuk vindt. Niet omdat je er mee wiltverdienen. Bij dansen moeten de mensen het plezier aan je zien! Als datontbreekt dan kan je het vergeten.”
Nu populair
