De beerput open: wat gebeurt er met al ons menselijke afval? – Parbode Sneak Peek

De door de regering aan opruimingsdiensten toegewezen plek voor het dumpen van fecaliën en vetten verkeert al jaren in een slechte staat. Opruimingsdiensten klagen steen en been over de weg naar de tijdelijke stortplaats te Dijkveld. Spelers in het veld schromen er zelfs niet voor om fecaliën gewoon op de weg te dumpen. Het lijkt alsof de sector aan zijn lot wordt overgelaten en dat er geen controle is. Voor enkele opruimingsdiensten is de nood nu hoog genoeg om de beerput open te trekken.

De zon schijnt fel als we de dumpplek van de opruimingsdiensten bereiken. Met een sprong van de truck van S.K. Service belanden wij in de zachte modder. Bij elke stap zakken onze laarzen dieper in weg. De stank van de stortplaats, die zwaar prikt in de neus, maakt het moeilijker om de goot waarin zij alles dumpen, te bereiken. Werknemers van S.K. Service lijken zich niks aan te trekken van de penetrante geur en beginnen opgewekt slangen aan elkaar te koppelen. Na enkele minuten, als ze ready zijn om tienduizend liter menselijk afval te dumpen, duikt plotseling een sluisbeheerder op. Hij trekt zijn handschoenen aan, vraagt lachend of we tegen de geur kunnen en maakt dan de sluizen van de goot open zodat de troep vlot kan doorstromen naar de Surinamerivier.
De tijdelijke plek die de regering heeft aangewezen voor het dumpen van fecaliën en vetten door opruimingsdiensten bevindt zich momenteel op Dijkveld, pal naast Staatsolie. Voorheen werd er gedumpt bij de sluis van Bruynzeel. De smalle zandweg die naar de stortplaats leidt, zit vol met kuilen die schadelijk zijn voor de grote voertuigen van de opruimingsdiensten. Voorzichtig rijdend over de zandweg komen de trucks bij een gedeelte dat zo dik onder de modder ligt, dat chauffeurs vaak bevreesd zijn om verder naar binnen te rijden, omdat ze regelmatig vastzitten. “Mijn vader en ik hebben al SRD 7000 moeten uitgeven voor de reparaties aan de truck. Dit kan niet! Er moet iets aan gedaan worden”, klaagt Rawin Gobardhan, zoon van de directeur van S.K. Service. Terwijl zijn medewerkers een slang koppelen om het dumpproces te starten, probeert een truck van opruimingsdienst Akanswari de locatie te verlaten. Hij blijkt echter te zijn vastgelopen in de modder. Door continu gas geven, raakt de truck na een hels kabaal los en rijdt verder. “De opruimingsdiensten hebben vaak brieven gericht aan het ministerie van Openbare Werken. Wij willen dat de weg betegeld wordt, zodat het vervoer makkelijker verloopt”, benadrukt een licht geïrriteerde Rawin.
Voor het dumpen van de fecaliën en vetten is er op de locatie te Dijkveld speciaal een buis gemaakt waarin de slangen of pvc-buizen van de trucks geplaatst moeten worden. Via die buis gaat alle troep via de goot naar de Surinamerivier toe, richting Domburg. Echter, de buis bevindt zich juist bij een heel dikke laag modder, waardoor die moeilijk te bereiken is. De fecaliën en vetten worden daarom via andere plekken gedumpt in de rivier. Sommige opruimingsdiensten nemen niet eens de moeite om hun afval in de rivier te dumpen, maar lozen het in de modder in de buurt van de rivier. Het dumpen op die manier is niet verantwoordelijk, omdat de speciale buis gemaakt is voor het hygiënisch dumpen. Nu worden de medewerkers blootgesteld aan allerlei gevaarlijke bacteriën die voorkomen bij de dumpplek. Overigens blijken bepaalde opruimingsdiensten zich niet te houden aan het voorschrift dat er geen oliën mogen worden gedumpt. Die zouden naar een speciaal afwerkingsbedrijf gebracht moeten worden.
“Het is inderdaad schadelijk voor het milieu”, reageert field officer Radjni Ramsukul van de monitoringafdeling van milieuwaakhond Nimos op de vraag of het storten van fecaliën en vetten schadelijk kan zijn voor het leefklimaat. Ze bevestigt dat fecaliën bacteriën en medicinale afbraakproducten bevatten die schadelijk zijn voor de mens, als ze in het milieu terechtkomen. “Er is nog geen oplossing gevonden voor het onverwerkt dumpen van fecaliën en vetten”, zegt Ramsukul. Het lozen van de fecaliën en vetten op Dijkveld was een voorlopige oplossing. Het ministerie van OWT&C werkte tien jaar terug wel aan een plan, maar zij heeft verder niets meer daarvan vernomen.

Opruimingsdiensten
Suriname telt niet veel opruimingsdiensten. Bovendien blijken de meeste opruimingsdiensten, zoals Akanhari, Akanswari, Bronbere en Farzand Ali, van één moslimfamilie te zijn. De eerste opruimingsdienst van een niet-moslim was S.K. Service van Santiperkash Gobardhan, die hindoe is. Hij vertelt dat hij bij de start van zijn opruimingsdienst veel tegenslag heeft ervaren door de andere opruimingsdiensten. “Omdat de opruimingsdiensten van één familie zijn, werden dezelfde prijzen gehanteerd. Toen ik startte, begon ik met prijzen die SRD 300 tot SRD 500 lager waren. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik gelijk een target op mijn rug had. Zij mochten mij totaal niet.” Gobardhan merkt op dat hij het als enige hindoe tussen de moslims best aardig heeft gedaan. Ondanks alle tegenslagen is hij tevreden met het succes dat hij met zijn bedrijf heeft geboekt. Tegenwoordig is er nog een hindoe in de branche, Maheshsanker Gokoelmissier, die de opruimingsdienst Aflexion heeft opgericht. Hij was eerst chauffeur bij opruimingsdienst Akanhari.

0

Gedeeld