Aan de weg timmeren is één ding, maar zoden aan de dijk zetten is een heel ander ambacht. Dat beeld krijg je, als je ziet hoe Conservation International de laatste tijd in Suriname bezig is. Met de bescherming van de natuur als speerpunt, maar dat is uiteraard niet te scheiden van de ontwikkeling van het land in zijn geheel. Laten we eens een aantal recente wapenfeiten van CIS op een rij zetten.
Begin maart vorig jaar onder- tekenden de directeur van Conservation International Suriname (CIS) en zijn collega van het Wereldnatuurfonds een verklaring, waarin zij tezamen met vertegenwoordigers van de Trioen Wayanagemeenschappen de verantwoordelijkheid namen voor de bescherming van een stuk bos ter grootte van 7,2 miljoen hectare, ongeveer de helft van het Surinaamse grondoppervlak. De verklaring werd, vrijwel onopgemerkt, aangeboden aan de voorzitter van De Nationale Assemblée (DNA).
Begin juni van hetzelfde jaar kondigde CIS aan dat ze samen met de Anton de Kom Universiteit systematisch metingen zou gaan verrichten naar het kwikgehalte in de atmosfeer binnen de agglomeratie Paramaribo, met name in de buurt van scholen en goudverwerkingsbedrijven. Dit naar aanleiding van een met Amerikaans overheidsgeld gefinancierde documentaire, waarin een vergelijking werd gemaakt tussen een alsmaar voortdurende kwikvergiftiging in een gebied met inheemsen in Californië en de huidige situatie in Suriname.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
