We kunnen het natuurlijk hebben over het feit dat De Dijk voor het eerst in haar bestaan een cd in het buitenland heeft opgenomen (drie keer raden waar de naam van het album vandaan komt?).
We kunnen het er natuurlijk ook over hebben dat ‘Brussel’ zo’n succes is dat er binnen een mum van tijd een gouden exemplaar in ontvangst mocht worden genomen (terecht want Brussel is één van de betere, zo niet de beste cd van De Dijk ooit).
En we zouden het er over kunnen hebben dat De Dijk op 18 januari jongstleden eindelijk de Nederlandse Popprijs 2008 heeft gewonnen. Tot slot zouden we het er ook nog over kunnen hebben dat De Dijk op ‘Brussel’ een nummer met niemand minder dan Solomon Burke heeft opgenomen en het eigenlijk niemand verbaast dat ‘Het moet en het zal/Enough is enough’ een dijk (sic) van een hit is geworden.
Neen, Brussel is gewoon een album dat elke liefhebber van het betere Nederlandstalige lied in zijn collectie moet hebben, dus daar maken we verder geen woorden aan vuil. Waar we het wel over gaan hebben is dat er voor het eerst in de geschiedenis één van de pareltjes van onze eigen Lieve Hugo (‘Mira’) haar weg heeft gevonden naar het repertoire van één van Neerlands beroemdste en langst bestaande muziekgroepen. En daarmee niet alleen op hun cd terecht is gekomen (keurig met Surinaamse tekst in de inlay) maar ook nog eens met elk optreden van De Dijk avond aan avond in Nederland zorgt voor enthousiaste en onvervalste Suriname promotie onder de talrijke fans.
We schrijven eind maart 2007. De Dijk is voor de vierde keer aanwezig in Suriname, niet omdat hun vorige optredens commercieel zulke successen waren, maar wel omdat ze erg veel plezier beleven aan het aanwezig zijn in Suriname en aan het spelen voor Surinamers. Zoveel plezier, dat ze het zelfs niet erg vinden om hun eigen vliegtickets te betalen.
Vincent Soekra, op dat moment al volop bezig met zijn documentaire over kaseko-koning Lieve Hugo, hoort van het bezoek en weet De Dijk te verleiden tot een workshop met Surinaamse kaseko-muzikanten in restaurant Dok 204. Die middag blijkt dat de taal van muzikanten net zo universeel is, als het plezier in muziek maken aanstekelijk is. Door het gezamenlijke enthousiasme wordt het dak van Dok 204 de Surinamerivier ingeblazen. Vincent weet dat hij een geweldig onderdeel voor zijn documentaire heeft en de leden van De Dijk weten dat ze iets Surinaams aan hun repertoire toe willen voegen.
De daad bij het woord voegend worden nog diezelfde week ‘Mira’ en ‘Blaka Rosu’ ingestudeerd voor het concert in Suriname. Nog een beetje beverig en met de songtekst in de hand, brengt De Dijk voor het eerst nummers van Lieve Hugo, live tijdens een concert ten gehore. Dat het experiment bevalt, moge duidelijk zijn. Met ‘Mira’ op ‘Brussel’ staat er een Surinaams pareltje op een ‘gouden’ Nederlandse cd. Het oeuvre wat Lieve Hugo achterliet is groot genoeg, welke buitenlandse toppers volgen?
Nu populair
