Willemien (60)
“Die eerste keer wist ik niet eens dat het de eerste keer betrof. Simpel omdat mij verteld werd dat het een spelletje was. Likken aan een ‘lollypop’.
En paardje rijden op schoot van de opzichter van de kinderspeelplaats. En in alle onschuld heb ik mijn moeder verteld wat er gebeurde. Alleen, ik kreeg op mijn kop omdat ik fantaseerde en zulke rare dingen vertelde. Toen de kinderspeelplaats na de vakantie werd gesloten om te worden opgeknapt wist ik pas dat er echt iets niet in de haak was.
Die aardige meneer die altijd zulke leuke spelletjes kon bedenken, kwam mij vertellen dat ik nooit erover mocht praten met wie dan ook. Hij illustreerde dit door de pop waar ik altijd en eeuwig mee liep te sjouwen, het hoofd af te rukken en mij toe te schreeuwen ‘dat gaat met jou ook gebeuren’. Ik rende weg, verstopte mij in een donkere hoek op het terrein, en wachtte tot iedereen verdwenen was, om via een gat in de omrastering weg te vluchten.
Toen ik thuis kwam was het al donker en laat. Wat heb ik op mijn kop gekregen. Nog veel erger was het om te merken dat deze man een werk had: hij reed op de vuilniswagen in onze buurt. En zo zag
ik hem regelmatig. Een keer was hij met andere mannen toen hij mij eerder zag dan ik hem.
Ze kwamen lachend en roepend achter me aan en ik rende voor mijn leven. De buurt waar ik woonde, daar stond altijd wel een deur open en ik ben pardoes bij wildvreemde mensen in het huis gegaan en heb me toen weer verstopt. En ik ben pas tevoorschijn gekomen toen het donker was. Dat was weer een pak slaag.
Dat het iets met seks te maken had heb ik pas begrepen toen ik echt mijn eerste vriendje had, elf jaar later. Natuurlijk was me wel verteld van hoe de kinderen geboren werden en de rol van de man in dat hele gedoe. Maar zelfs toen had ik die link niet gelegd. Dat gebeurde echt pas met het zoenen en vrijen. Heel raar, toen ik besefte wat er echt met mij was gebeurd en ik hoorde over seksueel misbruik en hoe dat gestraft werd, had ik het idee om die kerel dood te maken.
Twintig jaar later nog had ik hele fantasieën over het pak slaag dat die kerel moest krijgen. Het ergste was die link die je zelf ging leggen en het besef dat je gewoon letterlijk misbruikt was door een zieke geest. Dat besef kom je nooit meer helemaal te boven. In mijn leven heb ik twee keer mannen getroffen die mij geestelijk en lichamelijk hebben gekweld. Dat heeft er volgens mij alles mee te maken gehad. Ik kan me tot op de dag van vandaag nog besmeurd voelen en ongelooflijk diep schamen. En dat terwijl ik er niets en niets aan kon doen. De angst voor die vent was zo ontzettend: het almaar omkijken of je hem niet zag en niet eerder durven oversteken bijvoorbeeld omdat je dan zichtbaar was midden op straat. Het ging langzaam over nadat we zijn verhuisd naar een heel andere plaats. Ook neem ik het mijn moeder kwalijk dat ze het niet serieus heeft genomen. En mijn vader, die zelfs een keer mij kwam zoeken terwijl ik op de schoot van die vent zat en hij van alles deed; hij lachte met Pa en mijn Pa ging weg!
Ik kon wel gillen achteraf: dat had hij moeten zien! Hij had toch direct moeten weten dat er iets niet in orde was?! Zeker nadat ik het mijn moeder had verteld. Nu ben ik zestig, maar als je me vraagt naar ‘de
eerste keer’, komt dit meteen weer naar boven.”
Nu populair
