Heel voorzichtig
Annie (84)
“Mi Gado! Wat vraag je mij nou? Mijn eerste keer? Boi, je bent vrijpostig! Nou ja, wat maakt het ook uit. Het is voor een boekje toch? En mijn foto komt er niet in, toch? Dan kan ik het je wel vertellen. Maar laat mijn man het niet weten hoor! Niet dat hij het niet weet, hij was mijn eerste keer. En ik heb nooit meer een ander gehad. Maar ik denk dat hij boos gaat worden dat ik het je zeg. Hij is een beetje ouderwets, weet je.
Het was 1944. Dat weet ik nog heel goed, want toen zijn we getrouwd. En in die tijd ging je eerst trouwen, dan pas met elkaar naar bed. Dat is nu wel anders. Meisjes gaan nu al naar bed met een jongen als ze veertien zijn. Dat vind ik erg. Alles kan maar tegenwoordig, ik vraag mij af wat voor een opvoeding zij krijgen van hun ouders.
Mijn ouders waren streng en gelovig. Zo ben ik ook opgevoed. Over seks werd niet gepraat, je leerde dat het gewoon zou gebeuren als je getrouwd was. Ik vond dat ook niet meer dan normaal. Het is een kwestie van regels stellen, die je als kind accepteert. Zoals je pas op je achttiende mag leren autorijden, zo ga je pas met iemand naar bed als je bent getrouwd. Natuurlijk ben je als meisje wel nieuwsgierig hoe het zal zijn, maar ik heb nooit ook maar even gedacht dat ik het zou doen voor mijn trouwen.
Toen ik achttien was leerde ik mijn huidige man kennen. Ik heb hem zelf uitgezocht, zal ik maar zeggen, mijn ouders hebben mij niet gedwongen om met hem te gaan, zoals in die tijd niet ongebruikelijk was. Twee jaar later, op 24 september 1944 zijn we getrouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ja, maar daar merkten we in Suriname niet zoveel van.
Tja, en toen we getrouwd waren moest het gebeuren hè. Ik herinner mij dat ik het doodeng vond. Hij was ook vreselijk zenuwachtig. Het gekke is dat we daarvoor er nooit over hebben gepraat. Dat dééd je gewoon niet. Natuurlijk spraken we wel over andere dingen, zoals hoeveel kinderen we wilden. Dat je om ze te maken met elkaar naar bed moest wisten we uiteraard wel, maar daar hebben we nooit iets tegen elkaar over gezegd. Dat was zo in die tijd. Zoals gezegd, we waren hartstikke zenuwachtig. Niet alleen omdat het de eerste keer was, maar ook omdat we bang waren dat anderen ons zouden horen.
Na het trouwfeest gingen we naar het huis van mijn ouders, daar hebben we de eerste maanden van ons huwelijk gewoond. Zo’n houten huisje, heel erg gehorig. Ons bed stond tegen de houten wand die onze kamer scheidde van die van mijn ouders. En ik wist dat het bed zou kraken.
We durfden niet eens met elkaar te praten. Zwijgzaam hebben we onze kleren maar uitgedaan en zijn héél voorzichtig in bed gaan liggen. En toen heel voorzichtig op elkaar. We waren volgens mij meer bezig met het niet maken van geluid, dan dat we ons concentreerden op elkaar. Dus eigenlijk was onze eerste keer niets bijzonders, integendeel zelfs. De keren daarna deden we het alleen als mijn ouders er niet waren. En dat was niet zo vaak.
Maar een paar maanden later kregen we ons eigen huis en begon ons seksleven pas goed. Elf kinderen kregen we samen, dus dat zegt wel genoeg, toch?
Of we het nog steeds doen? Nu moet je ophouden hoor, ik heb je al teveel verteld! Dat hou ik voor mezelf.”
Nu populair
