Mijn laatste keer
Theresia (44)
“Ik lees de Eerste Keer altijd in Parbode en had eigenlijk allang mijn verhaal willen doen. Dus nu jullie met deze rubriek stoppen, moet het er maar van komen. Ik vind het ook wel toepasselijk om mijn ervaringen te vertellen in de laatste aflevering van de Eerste Keer, omdat mijn eerste keer ook direct de laatste keer was. Nou ja, niet helemaal, want met de jongen met wie ik het voor de eerste keer deed, heb ik het nog wel een paar keer gedaan. Maar daarna nooit meer met een ander, want ik ben zuster bij de katholieke kerk geworden. En dan mag het niet.
Natuurlijk is de behoefte er af en toe wel, maar ik heb er destijds voor gekozen om mijn leven aan God te geven. En dat is een beslissing waar ik nog steeds achter sta. Dat ik het destijds met Harold heb gedaan, was eigenlijk logisch. Voor mij tenminste. Ik was toen zeventien. Hij was de enige met wie ik het wilde doen en ik heb het ook zeer bewust gedaan. Hij woonde bij ons in de buurt, had prachtige ogen die schitterden en een fantastisch lijf. We kenden elkaar van kleuter af aan. Als kind hadden we ook wel eens ‘doktertje’ gespeeld, dus veel geheimen hadden we niet voor elkaar. Toen we veertien waren wisten we eigenlijk al dat we het met elkaar zouden gaan doen, maar bij ons beiden was er ook die angst. Zou het pijn doen? Misschien was er helemaal niks aan!
En bij mij speelde nog mee dat ik wist dat ik zuster wilde worden. Ik had al besloten om op mijn achttiende naar Nederland te gaan om dat doel te verwezenlijken. Naarmate dat moment naderde, nam bij ons allebei het verlangen toe om het toch maar te doen. Ik was nog wel zo slim om na te gaan of ze in het klooster in Nederland niet zouden controleren of je daadwerkelijk maagd was. Dat was gelukkig niet het geval. Sterker nog, ik weet van een paar andere zusters waar ik nu mee samenleef dat ze een behoorlijk losbandig leven hebben geleid voordat ze in het klooster kwamen.
Maar goed, Harold en ik maakten er iets speciaals van. We besloten een weekeinde naar Nickerie te gaan, daar waren allerlei festiviteiten. Onze ouders vonden dat heel normaal, want we deden immers alles samen.
Wat ze echter niet wisten was dat Harold een kamer had gereserveerd bij Residence Inn. Overdag zijn we inderdaad naar de festiviteiten geweest, ’s avonds gingen we lekker in een restaurant eten. Eenmaal in het hotel stonden we stijf van de zenuwen. Datgene waar we al jaren over spraken zou nu gaan gebeuren! Ik dacht eerst van ‘dit gaat nooit lukken!’, maar Harold was veel rustiger en stelde mij op mijn gemak. En toen gebeurde het gewoon. Het was zo intens, zo heerlijk… ik wilde dat moment voor altijd vasthouden. Ik had verwacht dat het pijn zou doen, dat hoor je immers zo vaak, maar niets van dat. Van het eerste tot het laatste ogenblik was het geweldig, alsof ik in het paradijs was. In de weken daarna hebben we het nog een paar keer gedaan, totdat ik uiteindelijk naar Nederland vertrok. Dat viel zwaar: afscheid nemen van Harold en van mijn seksleven. Maar ondanks dat stond ik er voor de volle honderd procent achter, ik zou aan mijn nieuwe leven beginnen. En zo is het ook gegaan.
Ik realiseer mij iedere dag dat ik hypocriet ben geweest: ik heb mijn leven in dienst willen stellen van God, maar tegelijkertijd heb ik heel bewust gezondigd. Gewoon, om te weten hoe het was. Maar sinds ik in het klooster zit, is het ‘No sex!’ voor mij. Spijt heb ik daar niet van, want ik heb er veel moois voor teruggekregen. Vooral voldoening. Maar heel soms verlang ik naar dat intense eerste moment terug. Ik kan en mag niet zeggen dat ik het mis, maar ik kijk er wel met plezier op terug. Ik ben ook maar een mens, toch?”
Nu populair
