Iedere maand vertellen verliefde lezers over dat eerste moment waarop de vonk oversprong…
Jonge meisjes trekken aan
Francien (50)
Mijn opa en vader waren beiden erg gelovig. Opa was zelfs een soort van God, overtuigd als men was dat hij één van de weinigen was die Gods Woord correct kon uitleggen. Mijn vader trad in zijn voetsporen en er werd thuis veel gezongen en gepredikt over de zegeningen van een hemel waar wij zondaars waarschijnlijk nooit toegang toe zouden krijgen. Toen ik dertien was ontvluchtte ik deze troosteloze wereld en liep van huis, maar een oom die me in de kortste keren gevonden had, lokte me onder valse voorwendselen mee naar zijn gezin. Nog geen twee dagen later werd ik op het vliegtuig gezet naar familie in Zuid-Afrika. Na een jaar was ik ‘rijp’ genoeg, vonden mijn ouders, om terug te keren naar Nederland en ging ik naar het gymnasium. Ik had alleen nog maar op meisjesscholen gezeten, maar omdat die ophielden te bestaan, kwam ik op een gemengde school. Met jongens! Wat vond ik dat gezellig. We hadden bovendien een Surinaamse leraar als klassendocent, op wie alle meisjes smoorverliefd werden. We hingen aan zijn lippen als hij vertelde over belevenissen uit zijn geheimzinnige thuisland Suriname. Na het gymnasium ging ik Engels studeren, waar ik van diezelfde Surinamer weer les kreeg. Ik was nog altijd gecharmeerd van hem; hij kon genieten van het leven, iets wat ik thuis zo had gemist. Toen heb ik hem met al mijn charmes verleid; ik was twintig, hij bijna vijftig. Toen ik ‘per ongeluk’ zwanger werd, zijn we getrouwd. Hij leert me nog steeds hoe simpel geluk kan zijn, vaak ligt het gewoon binnen handbereik.
Ravick (78)
Bij ons in Suriname had de kerk ook een dominante rol, maar volgens mijn vader waren wij juist uitverkorenen om naar de hemel te gaan, ik had een gelukkige jeugd. Met mijn dertiende kwam ik naar Nederland, want als je het kon betalen, ging je toentertijd daar naar school. Zo kwam ik bij een tante terecht, maar ik miste Suriname en mijn moeder heel erg. Mijn vader miste ik minder, ik had gezien dat hij mijn moeder soms veel verdriet aandeed. Zo had mijn moeder eens een schriftje gevonden met liefdesbrieven van mijn vader voor een mevrouw van de kerk. Mijn moeder was daarvan erg van streek, maar ik begreep toen niet helemaal waarom. Ook niet waarom mama niet van de lieftallige dames hield die soms bij mijn vader op bezoek kwamen. Dan verdwenen ze voor korte tijd in zijn werkkamertje. Mijn vader gaf godsdienstles op de kweekschool, pas veel later begreep ik dat de dames daar op hun manier een puntje bijverdienden. Net als mijn vader ben ik leraar geworden en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De jonge meisjes hadden ook op mij een grote aantrekkingskracht. Toch heb ik ze nooit met een vinger aangeraakt. Ook Francien niet, al vond ik haar meteen een aandoenlijk meisje. Toen echter diezelfde Francien weer als jongedame voor me stond en niet lang daarna me haar wederzijdse gevoelens liet merken, kon ik haar niet meer weerstaan. Ik zou eindelijk een weg vinden voor mijn seksuele geaardheid; het verlangen naar een veel jongere vrouw. Ik werd haar liefhebbende man en ben het nog steeds.
