Iedere maand vertellen verliefde lezers over dat eerste moment waarop de vonk oversprong…
Twee landen, één liefde
Jasper (24)
“Maike heb ik op de bruiloft van mijn zusje ontmoet, zij was haar Surinaamse vriendin. Ze had lang blond nephaar en een kort zwart jurkje aan, wat mijn vader ‘niet geschikt voor een bruiloft’ vond. Ik ben erg lang, maar zij deed er op haar hakken met haar lengte niks voor onder, wat me een beetje intimideerde. Ik gedroeg me een beetje arrogant en camoufleerde dit met flauwe grapjes. Toch bleef ik steeds naar haar kijken. Tijdens de receptie pakte ze de microfoon en riep dat het tijd was voor de openingsdans van het bruidspaar. Ik duwde mijn nieuwe zwager richting de dansvloer. En daarna dansten wij. Wauw, wat kon zij dansen. De volgende dag stuurde ik haar een sms’je hoelang ze nog in Nederland zou zijn, want ze had me al wel verteld dat ze voorgoed terug wilde naar Suriname. ‘Nog een half jaar’, stuurde ze terug. Nog een half jaar gezellig flirten dus. Het had geen zin om iets serieus te krijgen met iemand die ik nog maar zes maanden zou kunnen zien. Na twee weken tot diep in de nacht gechat te hebben, nam ze me op de eerste date mee naar salsales. We bleven elkaar zien, haar afstudeerproject liep vertraging op en we kregen tegen alle verwachtingen in toch verkering. Begin dit jaar ging ik met haar mee naar haar land en leerde ik de warme Surinaamse liefde kennen. Wat het later wordt: een mooi huis in zonnig Suriname of dichtbij familie in Nederland, ik laat me verrassen.”
Maike (23)
“Ik ben geboren in Suriname en heb mijn tienertijd in Nederland doorgebracht. Begin 2010 sloot ik me aan bij het leger stagiaires in Paramaribo en ik wist het binnen een week: hier wil ik wonen. In april vloog ik in tranen terug naar Nederland voor de bruiloft van mijn klasgenootje. Net over mijn jetlag heen, flirtte ik mijn verdriet weg met de eerste jongen die ik zag: Jasper. Ik vond hem niet zo charmant. Hij was Hollands, een beetje jongensachtig en ik had me altijd voorgenomen met een Surinaamse man te trouwen en daarmee deel te worden van een echte Surinaamse familie.
’s Avonds dansten we en dronken we net iets teveel rode wijntjes. De volgende dag zat ik met mijn vriendin op het terras in Utrecht toen hij sms’te. Dát was niet mijn planning. Maar ik voelde me eenzaam, dus sprak met hem af. We woonden drie uur reizen bij elkaar vandaan, want hij studeert in Groningen en ik woonde vlakbij Utrecht. Na zes weken kregen we verkering en na mijn afstuderen begin dit jaar, ging hij met me naar Suriname. Ik nam hem mee naar Chi Min en daarna naar de Pier, daar moet je toch geweest zijn als verliefd stel. Opeens ging hij op een knie en vroeg of ik met hem wilde trouwen. Natuurlijk! Ik kreeg de mooiste ring ooit. Na een half jaar thuis zijn in Suriname, zijn we terug naar Nederland gegaan. Ik vind het moeilijk om te kiezen, Suriname of Nederland, maar zolang we er samen zijn, ben ik gelukkig.”
