De enige vrijgezel
Iedere maand vertellen verliefde lezers over dat eerste moment waarop de vonk oversprong…
Jef (49)
“Ik kwam toevallig met een vriend bij de stroopfabriek waar Gloria werkte. Dat was na sluitingstijd, het personeel was al weg. Maar we hebben gezellig zitten borrelen met haar baas. Een paar maanden later was ik overdag in de buurt en besloot hem te gaan groeten. Toen ik het erf opliep werd Gloria door haar collega’s naar voren geduwd en zeiden dat ze nog vrijgezel was. Net zoals ik. ‘Leuke meid’, dacht ik gelijk. Ik ben sindsdien dus steeds vaker langsgegaan, onder het mom dat ik een beetje tori kwam praten met haar baas. Uiteindelijk heb ik haar gevraagd om met mij uit te gaan. We zijn toen wat gaan drinken. Daarna hebben we een aantal keer afgesproken.
Op een dag nam ik haar mee naar Groningen, want daar was ze nog nooit geweest. Daar heb ik haar gevraagd of ze een relatie met mij wilde. Daar moest ze even over nadenken, maar ze reageerde uiteindelijk positief. Maar ik moest wel eerst bij haar thuis komen, zoals bij Javanen vaak gebruikelijk is. Daar zat ik dan tussen vijftien vreemde vrouwen die mij nieuwsgierig kwamen bewonderen. Gelukkig was haar moeder er blij mee. We zijn nu elf jaar samen en hebben een prachtige dochter van negen. Gloria is als zoveel Javaanse vrouwen enorm zorgzaam. Maar boven alles is ze een rustpunt in mijn leven. Ik kan mij nog wel eens druk maken over dingen, zij kan meer relativeren. Dus ze vult mij goed aan en is daardoor een perfecte mati.”
Gloria (38)
“Ik kan me nog herinneren dat Jef voor de eerste keer binnen kwam lopen bij het bedrijf waar ik werkte. Dat ging bij mijn collega’s niet onopgemerkt voorbij. Iedereen was meteen gek op hem, maar ik was de enige vrijgezel. Mijn baas heeft dat ook tegen hem gezegd. Hij stelde zich voor aan iedereen en de secretaresse riep gelijk: ‘Die is van mij, hij is bezet!’ Enige tijd later belde hij op naar mijn werk en vroeg of ik met hem wilde afspreken in de stad. Ik heb het toen eerst aan mijn zus gevraagd, die zei gelijk dat ik dat moest doen.
Na onze ontmoeting in de stad hebben we vaker afgesproken. Op een gegeven moment moest hij langskomen bij mijn moeder. Zij heeft hem toen gevraagd of hij goede bedoelingen had met me. Omdat mijn vader al was overleden, droegen mijn moeder en mijn zussen de verantwoordelijkheid over mij. Mijn moeder keurde het goed dat ik met een bakra een relatie begon, maar als mijn vader nog had geleefd dan had het niet gekund. Die had liever gezien dat ik met iemand van mijn eigen cultuur was getrouwd, een Javaan.
Na elf jaar ben ik nog steeds gek op hem. Samen hebben we een dochter die nu negen jaar is. Ze werd een aantal weken te vroeg geboren, waardoor ze na de bevalling nog een tijd in het ziekenhuis moest blijven. De dag dat ze eindelijk thuis kwam, vind ik één van de mooiste
momenten in onze relatie.”