In mijn straat in Accra zijn nieuwe geitjes geboren, een jongetje en een meisje. Hun eigenaresse is mijn buurvrouw Selina. Ze woont met haar zoon vlak tegenover mijn appartement. Ze is al een tijdlang weduwe en verdient de kost met het verkopen van dagelijkse benodigdheden als brood, eieren en water. Ik loop elke dag wel even bij haar langs en heb daarom ook het wel en wee van haar geiten meegemaakt. toen ik pas in de straat kwam wonen, liep de grootmoeder van de pasgeborenen er nog rond. Een prachtige witte geit die de naam ‘Comfort’ droeg. Voor een geit als Comfort leggen mensen omgerekend meer dan vierduizend Surinaamse dollar neer. Maar mijn buurvrouw was niet van plan om Comfort te verkopen, de geit was namelijk belangrijk gezelschap voor haar geworden.
op een gegeven moment heeft ze een bok laten komen, die een aantal weken op haar erf mocht rondwandelen met de bedoeling de geit te bevruchten. Met succes: binnen korte tijd liep Comfort rond met een dikke buik en kauwde ze op alles wat los en vast zat. Ze at tenslotte voor drie, bleek achteraf. Na zes maanden dragen, baarde ze op een ochtend achter het huis twee gezonde meisjes met een lichtbruin vachtje. “Ik ben grootmoeder geworden!”, riep buurvrouw Selina enthousiast. De twee kleintjes leerden al snel te staan en volgden hun moeder overal.
Regelmatig vind je hier geiten los op straat. Vaak zijn ze in hele kuddes op zoek naar eten, en na hun uitje keren ze altijd weer terug naar huis. Iedereen in de buurt weet welke geit van wie is. Ze hebben bij hun baasje hun eigen vertrouwde slaapplek, maar natuurlijk komt het ook weleens voor dat er eentje niet terugkeert. Dat overkwam Comfort: terwijl haar beide dochters rondom het huis bleven, is Comfort door een onbekende gestolen. Buurvrouw Selina was vreselijk verdrietig. Een sterke, stevige moeder als Comfort is gewild vlees voor de slacht. Selina heeft de kinderen toen verder zelf grootgebracht met rijst, poedermelk, gemalen cassave en bladgroente.
Sinds die tijd kreeg de tweeling de familienaam ‘Zonder Angst’, omdat ze het zonder hun moeder hebben gered. Dit jaar hebben ze zelf geworpen. Het was de grijszwarte bok van verderop die de beide zussen heeft bevrucht, zo’n beetje op hetzelfde moment. De familie Zonder Angst is nu uitgebreid met een jongen en meisje die de donkere kleur van hun vader hebben gekregen. Ik kon het niet laten om de kleintjes af en toe op de foto vast te leggen terwijl ze vrolijk bij hun moeders ronddartelden.
Ik vraag mij af of je ze nog kunt opeten, als je eenmaal gehecht bent geraakt aan deze dieren. Hier in Accra zie je vaak kippen en geiten bij mensen op het erf en die zijn daar uiteindelijk voor de slacht. Soms zie je ook honden en katten rondlopen, maar dat is meer voor gezelschap of voor de bewaking. Hoewel ik inmiddels heb geleerd dat katten- en hondenvlees in bepaalde Ghanese gemeenschappen als delicatessen worden beschouwd. Sommige eettentjes in de stad staan daar zelfs bekend om.
Mensen hier zijn heel praktisch wanneer het om dieren gaat. Een huisdier moet echt functioneel zijn en vooral niet te veel voedsel kosten. Eten kan duur zijn. Dus alleen degenen die het zich kunnen veroorloven, hebben een hond thuis. De katten, kippen en geiten kunnen van de restjes op het erf leven. Vogels in kooitjes op de veranda, zoals in Suriname, vind je hier nauwelijks. Mensen zien daar niet echt het nut van in. Behalve voor de jonge generatie: vogels worden gezien als speelmaatjes voor kinderen. Vooral roodborstjes zijn populair vanwege hun kleur, heb ik mij laten vertellen. Verder kunnen de kinderen in mijn straat het ook goed vinden met de buurtgeiten. De familie Zonder Angst behoort tot hun vertrouwde speelkameraden en ik hoop ze werkelijk nooit in de soep aan te treffen.
Nu populair
