Surinamers zijn onzichtbaar op
het internet, waar over alle grenzen
heen actie wordt gevoerd voor
mensenrechten en de bescherming
van de aarde. Zelfs als het gaat
om problemen in ons eigen land.
Dat werd het afgelopen jaar in
een discussie op Apura Networks
gezegd, als reactie op de vraag wat
Suriname de wereld te bieden heeft.
In het commentaar werd expliciet
verwezen naar Avaaz, als organisatie
waar iedereen die medestanders
zoekt terecht kan. Maar wat is
Avaaz eigenlijk en hoe pak je dat
aan?
Avaaz – wat in diverse talen
‘stem’ betekent – werd in 2007
gelanceerd door de twintiger
Ricken Patel, onder het motto ‘to
organize citizens of all nations to close
the gap between the world we have and
the world most people everywhere want’.
Aan pretenties geen gebrek dus, maar
dat is niet ongebruikelijk in de wereld
van whizzkids en explosief groeiende
sociale media.
Al gauw bleek het een schot in de roos. Vooral onder jongeren, voor wie internet een vanzelfsprekend middel is om hun weg in de wereld te vinden. Bovendien is de drempel om je met andere mensen te verbinde en eventueel tot samenwerking te komen, in dit geval veel lager dan bij de traditionele organisaties.
Inmiddels is Avaaz een mondiale sociale beweging geworden, die wereldwijd veertig miljoen leden telt. Als je op de site avaaz.org gaat kijken, zie je in een oogopslag hoe die over de
aarde verspreid zijn. Noord-Amerika, West-Europa en individuele landen als Brazilië en India zijn het best vertegenwoordigd. Suriname hoort inderdaad tot de landen met relatief weinig leden; rond de jaarwisseling stond de teller op 1.794. Je hoeft trouwens geen lid te zijn om te kunnen meedoen aan activiteiten, zoals de ondertekening van petities. Maar het zijn wel de leden die jaarlijks prioriteiten vaststellen en ook in de loop van het jaar – steekproefsgewijs – worden geraadpleegd.
De zaken die Avaaz aansnijdt, variëren van individueel en lokaal tot massaal en wereldwijd. Soms gaat het om de natuur in de strikte zin, zoals wanneer men vecht tegen de aantasting van het Great Barrier Reef door een nieuwe scheepvaartroute tussen India en Australië of de vangst van dolfijnen voor commerciële doeleinden. Soms om heel persoonlijk
onrecht, zoals de vrouw in de Malediven die veroordeeld was tot zweepslagen vanwege overspel. Indirect gaat het natuurlijk altijd om mensen, want als de draagkracht van de aarde wordt ondermijnd, snijden mensen in hun eigen vlees. Vandaar dat klimaatverandering het afgelopen jaar, net als in 2009, bij Avaaz weer de hoogste prioriteit kreeg met het oog op de grote VN-conferentie in Peru, afgelopen december. Dat leverde een wereldwijde actiedag op, met gelijktijdige marsen en manifestaties in een groot aantal landen.
Het meeste succes heeft Avaaz tot nu toe gehad wanneer de internationale mobilisatie via het internet gepaard ging met acties ter plaatse van de slachtoffers van een bepaald plan. Zo werd de regering van Tanzania ertoe bewogen terug te komen op haar beslissing om talloze Maasai in het noorden van het land van hun woongebied te beroven, om dat ter beschikking te stellen van rijke Arabieren uit het Midden-Oosten voor de jacht op groot wild.
Dat Avaaz als de Gideonsbende van het internet steeds meer erkenning krijgt, bleek het afgelopen jaar in het bijzonder uit het feit dat de Zuid- Afrikaanse aartsbisschop Desmond Tutu op juist via deze organisatie zijn dringende oproep deed tot de burgers van Israël om ‘zichzelf te bevrijden’ (door Palestina te bevrijden).
Avaaz is langzaam maar zeker een klankbord en spreekbuis geworden voor iedereen die wat op zijn/haar lever heeft. En die inmiddels een behoorlijke impact kan hebben. Dus een mooi podium voor Surinamers om (inter)nationaal de aandacht te trekken. Zeker in dit verkiezingsjaar, als blijkt dat vele politici hun gedane verkiezingsbeloften na 25 mei traditioneel weer vergeten blijken te zijn. Kaart het aan op Avaaz, dan trek je zeker de aandacht!
Nu populair
