De hel van een vermissing – Parbode Sneak Peek
Het is voor elke ouder, partner of familielid een ware nachtmerrie: de vermissing van een dierbare. Soms blijft het bij een vermissing van enkele uren tot dagen. In een enkel geval stokt het bij de afdeling Forensische Opsporing van de politie. De vermissingszaak wordt nimmer opgelost. Elk land heeft er mee te maken. Ook Suriname is dit fenomeen van vermissing niet onbekend. Is het een psychologisch schaakspel of is er opzet in het spel?
Tekst Arjen Stikvoort en Ramona Gefferie
De 20-jarige Fanaty Becker weet als geen ander hoe men zogenaamd vermist kan zijn. Op zestienjarige leeftijd raakte zij in de ban van haar vriend. Smoorverliefd wilde zij maar een ding: samen met hem zijn. Het liefst de hele dag. Thuis was daar geen ruimte voor. Beckers moeder stond dat niet toe en de communicatie met haar vader was stroef vanwege zijn strenge opvoeding. Er restte haar maar één ding: weglopen. “Ik ben meerdere keren van huis weggelopen. Soms bleef ik uren weg, en enkele keren zelfs een hele dag”, getuigt Becker. Becker deed dat omdat ze haar vriend niet mocht ontmoeten en niet vrij met haar ouders kon praten. Na een zwerftocht belandde ze via haar peetmoeder bij haar vriend, die nog bij zijn moeder en stiefvader woonde. Becker vertelde hen niet dat ze van huis was weggelopen. Het contact met haar eigen moeder was een jaar verbroken. Hoewel zij wel vermoedde waar haar dochter uithing, deed haar moeder geen officiële aangifte bij de politie. Becker werd zwanger van haar vriend, kwam na jaren weer terug bij haar ouders vanwege ruimtegebrek en woont nu als klein gezin in een eigen huis.
Becker kijkt niet met trots terug op haar handelen. Ze ziet dat weglopen van huis niet zomaar gebeurt. “Ouders moeten beter communiceren met hun kinderen. Het mag nimmer zo zijn dat een kind vrees heeft voor een ouder”, zegt ze. “Dat kan kinderen namelijk aanzetten tot weglopen en tot het verstoten van ouders. Ik had zaken anders kunnen aanpakken. Mijn ouders hebben mij willen behoeden voor een liefdesrelatie, omdat ze altijd bang waren dat er een ongewenste zwangerschap van zou komen.”
Lees dit artikel verder in de maarteditie van de Parbode, ook digitaal verkrijgbaar