Voor kinderen kan de Surinamer streng zijn, maar bij hetzien van zijn vogeltje smelt hij. Weerloze liefde voor die ondeugendemonki-monki, die rebbelende papegaai, die trouwe hond of kat. Kortom: eenrubriek over mensen en hun dierbaarste huisgenoot.
Ze hebben van alles geprobeerd: Bono, Tweetie, zelfs DeGroene Vogel. Maar het békte niet, op de één of andere manier heette hij geenBono, het paste gewoon niet bij hem, dus als ze over hem spraken, sloop steedsweer De Kleine Vogel in de conversatie. Nu hebben Mirella en haar vriendHoracio zich er maar bij neergelegd: Kleine Vogel.
“Vlak voordat het vliegtuig van Botopasi zou landen, kwam ereen jongen naar me toe met een vogeltje op z’n hand, een groen parkietje”,vertelt Horacio. “Ik vroeg of ik hem mocht kopen, maar nee, het was blijkbaarzijn eigen vogeltje. Hij bracht me toen naar iemand die wel verkocht, en daarzaten ze met z’n tienen met een kilo gekookte rijst in een klein kooitje. Ikmocht daaruit één pikken, voor vijf srd. Ik heb die jongen gewoon twintiggegeven, omdat ik vond dat hij meer waard was. Hij haalde er eentje uit en pastoen bleek hij handtam te zijn; hij bleef gewoon op m’n vinger zitten, terwijlhij toen nog niet gekortwiekt was.
“Die jongen vertelde dat ze, om de vogels te vangen, naareen open veld in het bos gaan. Daar strijken dan ouders met hun jongen neer. Enop dat moment rennen ze het veld met veel lawaai op, zodat de ouders verschriktopvliegen en die kleintjes achterblijven. Dan kun je ze zó pakken en binnen eenweek zijn ze handtam, op de brutaalste na dan.
“Maar goed, mooi cadeautje voor Mirella, dacht ik. Omdat zevroeger als kind ook parkietjes had gehad. Die zijn toen tot haar verdriet doorhaar moeder per ongeluk losgelaten. Dus deze zal ze wel leuk vinden. Maar hetprobleem was: hoe kreeg ik hem mee? Ik ging stoer met mijn parkiet op m’nvinger het vliegtuig in, maar die piloot zei: ‘je komt niet met die vogel inmijn kist!’ Ik dus helemaal verbaasd, terwijl ik natuurlijk donders goed wistdat het niet mocht. Hij legde uit dat als hij plotseling tijdens de vlucht vanmijn hand zou springen, we een groot probleem zouden krijgen: vogel in decockpit, vliegtuig crasht en niemand die ooit zou weten wat er is gebeurd. Snelheb ik op het vliegveld een oude doos gezocht, vogel er in, goed dichtgebonden,trui er overheen en zo mocht het.”
Mirella: “Hij kwam thuis en zette die doos op het balkon. Ikzei: ‘als het ongedierte is, hoef je het niet naar binnen te dragen’. Ik dachtnamelijk dat hij weer eens een slang had gevonden, of een bijzondere kikker.Dus ik liep gewoon naar de kamer. Hij kwam achter me aan met die parkiet op z’nvinger en ik vergat direct m’n boosheid, omdat hij zo lollig overstapte vanzijn ene vinger naar de ander alsof het een molentje was. Hij gaf hem aan mij,en hij kwam direct zó op m’n vinger.
“Toevallig had ik het kooitje van mijn vorige parkietjesnog, maar die stond bij mijn ouders. Voor die avond hebben we maar eenconstructie gemaakt van een tak uit de sinaasappelboom op het erf. Daar heefthij toen verder rustig gezeten; hij was wel tevreden met die tak. Ook al omdatwe kleine voedsel- en drinkbakjes in de holtes van de uitlopers hadden geklemd.
“Het was rond mijn jaardag en ik kreeg van een vriendin eengeweldige bos bloemen cadeau. Toen is hij gewoon van nest veranderd; hij vondhet zo lekker daarin; koel windje, beetje uit het raam kijken… En net toen deruiker was uitgebloeid kreeg hij zijn kooitje. Precies op tijd, want hij wás aleen keertje naar buiten gerend en vanaf het balkon naar de buren gesprongen,terwijl hij alleen maar heel lichtjes gekortwiekt was. Horacio rende hemachterna. Want je zág dat Kleine Vogel van slag was: ‘dit ís helemaal niet hetbos, dit zijn allemaal stenen om me heen…’ Horacio bood hem een tak aan, daarklom hij op en zo zijn ze weer naar binnen gegaan.”
Maar nu heeft Kleine Vogel zich deerlijk verwond. Mirella:“Oorspronkelijk hing zijn kooitje aan het balkon, zodat iedereen kon zien datwe een kleine vogel hadden. Maar ik vond het daar een beetje fris voor hem, envochtig, met al die regen. Dus heb ik de kooi van het haakje gehaald en op dekooi van onze raaf gezet. Leek me wel gezellig voor hem, een beetje gezelschap.En hij zat er uit de wind. Vannacht rond twee uur hoorde ik hem vreselijkkrijsen. Dat doet hij wel vaker, als zijn waterbak leeg is kan hij het ook opeen schreeuwen zetten, maar ik hóórde nu dat hij angstig was. We vlogen ons beduit. Horacio zei: ‘er is een rat bij die kooi.’ Ik dacht: ‘die rat gaat nooitin die kleine kooi kunnen. Maar dat beest gaat de hele nacht bezig blijven,laat ik hem maar naar binnen halen’. Eerst heb ik hem op de vloer gezet, daarnaop een bankje in de keuken. Met het licht aan, dan is hij niet zo bang. En pastóén zag ik dat hij gewond was: hij bloedde aan de schouder van zijn vleugel ennaar beneden. Maar Kleine Vogel was toen nog in shock, ik kon hem nietbehandelen. “Ik denk wel dat die rat hem te grazen heeft gehad, vanmorgen zagik plukken haar in de kooi. Hij was er nog niet goed aan toe, wilde nietvrolijk kopje duiken toen ik met mijn hand naar binnen ging, hij bleef maarstilletjes zitten. Gelukkig wilde hij wel een hapje appel, daarna durfde ik hempas te pakken om betadine op de wond te doen. En zag ik pas hoe diep de wondwas. Maar het gaat goedkomen, zegt de dierenarts. Ik heb hem gisteren gemeld enmocht, helemaal gratis omdat hij zo’n kleine vogel is, antibiotica bij hemhalen.” Kortom, Kleine Vogel is Stoere Kleine Vogel, die helemaal alleen destrijd tegen een rat heeft geleverd.
Nu populair
