Lucelle Deneer-Comvalius is in Nederland verkozen tot Leraar van het Jaar 2018-2019. De docent maatschappijleer op het vmbo (voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs) Groevenbeek in Ermelo ontving op 26 januari tijdens de Nationale Onderwijstentoonstelling de bijbehorende trofee uit handen van de Nederlandse onderwijsminister Arie Slob. De jury noemde haar ‘een schoolvoorbeeld van een zich een leven lang ontwikkelende leraar. Ze inspireert en enthousiasmeert’.
Lucelle (44) is trots op de prijs. “Als klein meisje wist ik al dat ik later voor de klas wilde staan. Ik speelde schooltje met mijn moeders sieradenkistje met klep.” Op weg naar haar droombaan moest ze wel een paar hindernissen nemen. “Mijn ouders kwamen naar Nederland toen ik twee jaar was. Mijn vader was onderwijzer op een basisschool in Paramaribo. Zijn diploma’s werden in Nederland niet erkend. Noodgedwongen ging hij aan de slag als inpakker bij de Van Nellefabriek totdat hij papieren had behaald om een eigen rijschool op te zetten. Wat een doorzettingsvermogen!”
“Met het oog op mijn toekomst werd thuis alleen Nederlands gesproken, maar ik kreeg toch een teleurstellend schooladvies. Pas later werd duidelijk dat ik dyslectisch ben.” Tegen het advies in ging Lucelle naar het mavo en rondde ze ook succesvol de havo af. Ze kon naar het hbo en werd docent geschiedenis. “Op het hbo bleek dat ik dyslexie had. Ik had genoeg aan een groter lettertje en een half uur extra tijd voor de examenopgaven.” Later behaalde ze ook haar papieren voor maatschappijleer.
Als 18-jarige stond ze voor het eerst voor de klas, een half jaar voor havo 5 en mavo 4. Haar leerlingen waren leeftijdsgenoten. “Toen wist ik het: ik wil examenklassen drillen voor het examen.”
“Vmbo-leerlingen zijn mensen met een voorliefde voor duidelijkheid”, zegt de enthousiaste winnares van de belangrijkste onderwijsprijs van Nederland in de kleurrijke kantine van ‘haar school’. “Die geef ik graag. Ik vraag: ga je gebruikmaken van wat ik je dit jaar ga brengen, of niet?”
Toen ik begon kozen veel leerlingen geschiedenis, omdat ze het als een gemakkelijk vak voor in hun pretpakket zagen. “Ik herinner me nog heel goed mijn eigen geschiedenisleraar van vroeger. We renden drie trappen op om op tijd in zijn les te zijn. Ik wilde mijn leerlingen datzelfde gevoel geven; dat ze graag bij mij in de les willen zijn. Ik wil ze echt wat meegeven.”
De herinnering aan haar leraar geschiedenis gebruikte Lucelle in de laatste ronde van de verkiezing: hij was onderwerp van haar presentatie. De jury was onder de indruk van alle projecten waarmee zij zich heeft verbonden en het enthousiasme waarmee ze de diversiteit van de samenleving het klaslokaal inbrengt.
Als docent maatschappijleer besteedt ze aandacht aan het slavernijverleden. “Ik vraag altijd wat de leerlingen weten over de Tweede Wereldoorlog, en wat ze weten over de slavernij. Bewustwording is belangrijk.”
Ook neemt ze op haar overwegend blanke school zoveel mogelijk culturen mee naar het lokaal. “Ik nodig iemand uit van het IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst, red.) om over zijn werk te vertellen en organiseer een bezoek aan het AZC (Asielzoekerscentrum, red.) in Zeewolde. Met voorbeelden laat ik leerlingen ervaren dat mensen uit verschillende culturen allemaal een eigen manier van communiceren hebben. En ik doe spelletjes met de leerlingen zoals: ik ga op reis, en ik neem mee.”
Lees het hele artikel in de aprileditie van Parbode.
Nu populair
