De oude schrijvers zijn praktisch uitgestorven

De nestor onder de Surinaamse schrijvers, Martinus Hardidat Lutchman, meer bekend onder het pseudoniem Shrinivasi, houdt al jaren domicilie op Curaçao. Deze maand wordt de op 12 december 1926 geboren schrijver, dichter en ex-onderwijzer met de wil van de Almachtige negentig jaar. De bekroonde woordkunstenaar laat tegenover Parbode zijn licht schijnen over de ontwikkelingen binnen de schrijverswereld en over de economische teloorgang in zijn vaderland.

Het is niet aan Shrinivasi te zien dat hij al bijna negentig jaar is. Ongestoord beweegt hij zich van het ene naar het andere vertrek in zijn woning als hij iets wil laten zien. Zijn stem en geest zijn helder, en wat opvalt tijdens het interview met Parbode, is dat zijn antwoorden goed doordacht zijn. ‘Shrini’, die alleen woont in zijn flatwoning, beaamt dat de eenzaamheid soms knagend is. In een rustieke omgeving slijt hij zijn dagen, en hij vertelt met zichtbaar genoegen dat hij heel veel met zijn tuin bezig is. Shrinivasi is zoon van een catechist en oudste van een gezin van acht kinderen. Hij werd opgevoed met het Rooms-Katholieke geloof, en werkte jarenlang in het onderwijs in Suriname, Nederland en op Curaçao. Begin jaren vijftig werden zijn eerste verzen onder het pseudoniem Fernando gepubliceerd. En in de afgelopen decennia mocht hij vele prijzen in ontvangst nemen, waaronder de Gouverneur Currieprijs (1974) en de Staatsprijs voor Literatuur 1989-1991. Van de Stichting Jnan Adhin Fonds ontving hij in 1992 de Vedantaprijs.

Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.

0

Gedeeld