Eén ding is overal in Suriname gelijk.
Van de chique terrassen tot bij omu Sneysi op de stoep. Na werktijd, wanneer het
licht verandert en de rust in de mensen weerkeert, gaan de djogo’s open en wordt er tori gepraat. Parbode luistert mee…
Snap jij nog iets van de rijstsoap?
???
Al dat gedoe met die rijstexport?
Nee, ik snap er geen bal van!
Weet je wat het vreemdst is?
Dat we nu aardappelen eten?
Nee, nog vreemder!
Wat dan?
Dat de regering eigenlijk gelijk had!
Waarmee??
Met hun exportbeperking…
Maar we moeten toch exporteren?
Niet als we dan zelf honger lijden…
Maar we zijn toch geen India?
Nee…
En ook geen China?
Nee…
En al helemaal geen Afrika!
Zuiver..
En al zou er geen rijst zijn…
Wat dan?
Dan kunnen we toch gewoon vis met bacoven eten?
Zonder rijst?
Maar met cassave…
Zo had ik het nog niet bekeken
Toch snap ik dat gedoe nog steeds niet
Ik zal proberen het uit te leggen…
Graag!
Er dreigt een wereldvoedselcrisis…
Dat weet iedereen!
Dus neemt de regering maatregelen…
Onze regering??
Ja, dat is een beetje de zwakke plek in het verhaal…
Wat voor maatregelen?
Regulering van de export…
Maar bij schaarste is er toch een grote vraag?
Dat klopt…
En dus stijgende prijzen…
Dat klopt ook…
Dan moeten we toch verkopen?
Maar dan hebben we zelf geen rijst meer!
Maar wel geld!
Wil je dan een moksi-moni eten?
Nee, een Big Mac, net zoals ze doen in de rest van de rijke landen…
Nu populair
