We horen er al jaren niets meer over. Zou de opleiding van de Surinaamse Filmacademie (SFA) tegelijk met architect en filmmaker Arie Verkuijl een zachte dood zijn gestorven? Oprichter Pim de la Parra kan er vast meer over vertellen, hoewel hij bij vlagen vanuit het boeddhisme filosofeert. En dan krijg je wonderbaarlijke antwoorden als: “Het gaat goed met mij, maar als het niet goed zou gaan, dan gaat het toch goed.”
Pim is deze maand 75 jaar geworden: “Ik ben nu zo oud en ervaren dat ik mijn kennis wilde overdragen. Zo ben ik eind 2005 begonnen met Ann Hermelijn en Borger Breeveld. We hadden een kleine subsidie van de Nederlandse Ambassade gekregen om de boel op poten te zetten en de eerste presentaties te doen, zoals een openbare les in Ons Erf. Een groot succes, want er bleek veel belangstelling voor te zijn. Het was de bedoeling om te kijken of we ook subsidie uit Suriname zelf konden krijgen, maar dat is nooit gelukt.”
Het liep storm, want Pim is niet een beetje beroemd in Suriname, dus dat zal zeker geholpen hebben. Zodoende had de SFA al vrij snel zestig cursisten. Hijzelf zegt daarover: “We hadden de cursus verdeeld in vijf vakken: ‘Elementaire cinematografie’ (dat gaf ik), ‘Acteren voor de camera’ (gaf ik ook) en ‘Scenario schrijven’ (deed ik). ‘Belichting’ gaf Borger, en dan als vijfde vak ‘Regisseren is produceren’, want als je iets kan produceren dan kan je het ook regisseren, is mijn persoonlijke opvatting. Dus dat gaf ik ook.” De SFA was, kortom, vooral Pim de la Parra, zeker toen Borger na een jaar opstapte. De noodzakelijke versterking bleek later van architect Arie Verkuijl te komen, die één van de eerste studenten was en naderhand een doorslaggevende rol zou spelen.
Een interview, nu in Parbode.
Nu populair
