Het draait in het leven vooral om
Faya (vuur) en Lobi (liefde)
Laatst stonden we opeens naast elkaar in de winkel en na twintig jaar kan het best gebeuren dat je elkaar niet meer herkent. “Dag Anouska! Boi, ik heb je lang niet gezien. Je ziet er nog hetzelfde uit!” Een beetje geschrokken, maar stiekem dankbaar that I still got it, bedankte ik de voor mij vreemde man. Hij was gekleed in een veel te vaak gewassen shirt, had tatoeages over letterlijk elk deel van zijn zichtbare huid en had zich in geen eeuwen geschoren. Op grond van dit uiterlijk stelde ik mij al bij voorbaat veroordelend op (wat absoluut niet mocht, I know… maar jij doet het toch ook wel eens?) en taxeerde hem als een gek. Zich totaal niet bewust van mijn gedachten, vertelde hij waar we elkaar van kenden. “Dennis?” hoorde ik mezelf gillen van de schrik. Verlegen bood ik hem een soft aan. Ik heb met hem op de Mulo gezeten. Hij was een ‘kiek’, maar tegelijkertijd wel een van de slimsten onder ons. Eigenlijk heb ik me wel eens afgevraagd hoe het hem vergaan was. Hij zou naar mijn mening zeker arts zijn geworden, zo slim was hij echt wel. Hij vertelt los en vast verhalen en ik besluit naar hem te luisteren. Wanneer hij zich waarschijnlijk meer op zijn gemak voelt, vertelt hij dat zijn gedachten hem gek maken. “Ze schreeuwen, springen en rennen constant alle kanten op. Soms lijkt het alsof ik in een donkere kamer zit opgesloten, het maakt me bang.” Om deze reden kon hij zijn opleiding tot tandarts in Nederland niet afronden. Vanwege de ervaring die ik als ‘vriend’ van stichting Ypsilon en PCS heb opgedaan het afgelopen jaar, kon ik hem beter begrijpen. Hij weet dat hij een mentale stoornis heeft, maar niemand wil hem helpen. “Iedereen denkt dat ik een gek of junkie ben. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil dood zijn.” Zijn verdriet en depressie zijn duidelijk merkbaar. Dennis is een lopende tijdbom die of zichzelf of iemand anders nog eens iets aandoet. Wat zou jij doen? Ik heb besloten zijn kreet neer te pennen om zo zijn stem te doen gelden. Misschien is dit niet echt de hulp die hij nodig heeft, maar het helpt wel als wij meer over mentale aandoeningen praten. Het komt vaker voor dan we denken – en in elke sociale klasse. Negeer de tekenen van depressie, stress en suïcidale neigingen niet; erken dat het onderdeel is van onze realiteit. Verbreek het taboe en praat, voordat het te laat is!
Nu populair
