Paramaribo
10/11/1949 – 14/3/2015
Een echte ‘action man’, zo zou ik hem willen omschrijven. Altijd onderweg en betrokken bij veel zaken tegelijk. Daarbij was hij toegankelijk en prettig in de omgang. We woonden een tijdje in dezelfde straat en zagen elkaar regelmatig, met af en toe snelle, korte gesprekken. Hij beschikte over een ondernemerstalent, en volgens zus Ingrid begon dat al vroeg: “Dennis vertrok als jongeman naar nederland. niet om te studeren, zoals dat toen gebruikelijk was, maar hij wilde gewoon ergens anders wonen en werken. Hij trad in dienst van de KLM, werkte er een jaar, en out of a clear blue sky begon hij met de verkoop van Indiase kleding aan huis. Zo is hij doorgegaan met allerlei soorten handeltjes, totdat zijn broer Henk overleed en hij fanna’s Pet Shop overnam. Dennis was een ondernemer in hart en nieren. In ons gezin zeiden we altijd dat hij het Chinese bloed van zijn moeder had.” Bedrijven als Medlab Supplies, fanna’s Pet Shop, flamingo Brokers, Body in Balance, 5 Star Body Shop, Dia Support en office Connection werden concreet in de rouwadvertentie genoemd. “Zakendoen met Dennis betekende snel reageren en vooral duidelijk zijn. Hij lette op zijn centjes, maar was nooit gierig of hebzuchtig”, legt zijn zus Irma uit.
Als vijfde kind in een gezin met acht kinderen stond hij bekend als een echte ogri boi. “Altijd uit op avontuur. Als hij niet in de manjaboom zat tijdens het slaapuurtje van mijn ouders, was het wel na schooltijd racen op een brommer of de motorfiets van een vriend”, weet Ingrid. ook op latere leeftijd werd zijn avontuurlijke instelling er niet minder op. Irma weet er alles van: “Broer Den had altijd wat. tot hij op latere leeftijd van zijn motorfiets viel en daarbij zijn knie verbrijzelde. Dat resulteerde in een grappige manier van lopen. Het viel vooral op wanneer hij zich haastig uit de voeten moest maken.” Mensen in de maling nemen of grappen maken, waren zijn favoriete hobby’s. Daartegenover was hij ook een man die altijd anderen wilde helpen. Zo kenden velen hem, en zeker ook zijn personeel. In de rouwadvertentie kwam de hulpvaardigheid tot uiting in de opmerking: ‘In plaats van bloemen graag een donatie voor de Mytylschool’.
Met zijn zes kinderen had hij een goed contact; ze werden door hem op handen gedragen. Zij zorgden ervoor dat hij opa werd van zes kleinkinderen. Voor Irma was hij een hartelijk mens met soms een aparte agenda. “Als ik op vakantie naar Suriname ging, stond er altijd een mooie auto voor me klaar. Het liefst een zuiplap. Dan zei hij lachend: ‘dat mag jij betalen!’.” Voor Ingrid stierf hij te jong: “Hij wilde nog zoveel doen en hij kwam daarom in 2015, na medische behandeling in nederland, met allerlei plannen terug. Helaas heeft het niet zo mogen zijn.”
Nu populair
