Onze president is in oktober zeventig geworden. Dat was volgens hem geen reden om groots te feesten, want van zijn regering moeten we allen de broekriem flink aanhalen om het land weer financieel gezond te krijgen. ‘Als we het vieren zoals de NDP dat gewend is te vieren, dan zullen mensen dat uitleggen als verbrassen’, zo zei hij daar zelf over. Een wijs besluit. Maar dat je wel een peperdure documentaire laat maken waarin je jezelf laat verheerlijken, is dan weer onbegrijpelijk.
De documentaire Desi is voor de objectieve kijker die de achtergrond van Bouterse kent, tenenkrommend om te zien. ‘Hoewel de mensen die aan het woord komen, niet van te voren met elkaar hebben afgestemd, is het frappant dat het karakter van de president op dezelfde manier wordt beschreven’, liet ex-journalist en huidig perschef van het Kabinet van de President Clifton Limburg (en motor van het propagandistische Info Act) voorafgaand aan de lancering weten. ‘Limbo’ weet zelf ook best dat het helemaal niet zo frappant is als je alleen maar familieleden, (jeugd) vrienden en oud-strijdmakkers waarmee Bouterse nog niet overhoop ligt aan het woord laat. En dat je daardoor een eng gekleurd beeld krijgt. Tegenstanders en critici van de president komen niet aan bod, de crisis in de jaren tachtig wordt onbesproken gelaten, de Decembermoorden worden slechts summier en eenzijdig belicht. En als er al een puntje van kritiek is, dan lag dat vooral aan ‘de ander’. Je valt van de ene verbazing in de andere over de goedheid van het staatshoofd. ‘Een mysticus’, noemt Eugene van der San hem. De directeur van het Kabinet van de President wordt zelfs emotioneel als hij vertelt dat Bouterse hem op een feestje het vlees van zijn bord toeschoof omdat er geen vlees meer in de pan zat toen Van der San wilde opscheppen. Ontroerend toch? NDP-parlementariër Rashied Doekhie doet ook een duit in het zakje: ‘Bouterse heeft vele, vele, veeeele mensen geholpen. Niemand anders dan Doekhie weet dat.’
Het terras van tante Philemena is voor de gelegenheid NDP-paars geschilderd, bij pleegvader René Getrouw zijn paarse bloemen binnen camerabereik gezet. Winston Caldeira weet nog te vertellen dat de staatsgreep ‘een doorbraak heeft gebracht’. En niet te vergeten economische ontwikkeling, en sociale en ecomomische vernieuwing. O ja, ook het milieubewustzijn is dankzij Bouterse aangewakkerd. Echte voorbeelden, laat staan bewijzen, noemt hij niet, maar dat hoeft in een documentaire als deze ook niet.
Opvallend is dat er, los van een verdwaalde NDP’er, geen enkele politicus aan het woord komt waarmee Bouterse nu samenwerkt of in de afgelopen vijf jaar een coalitie mee heeft gevormd. Dus geen Ronnie Brunswijk, geen Carl Breeveld, geen Celsius Waterberg en geen Raymond Sapoen. Zouden ze niet gevraagd zijn of wilden ze niet meewerken om hun vingers niet te branden?
Een van de weinige zenders waar de documentaire niet op te zien was, is 12-3, ofwel een van de vier digitale zenders van ATV. Daar wordt God 24 uur per dag de hemel ingeprezen, wat met Bouterse zo’n twee uur lang wordt gedaan. Desi schetst het beeld van de Redder des Vaderlands, een heilige visionair die Suriname alleen maar voorspoed heeft gebracht en het welzijn van het volk voorop zet. De moordverdachte, veroordeelde drugscrimineel en mensenrechtenschender Bouterse wordt gemakshalve buiten beeld gelaten.
Valt er dan helemaal niets positiefs te melden over Desi? Jazeker: het camerawerk en de kwaliteit van beeld en geluid zijn bovengemiddeld. Dat kun je wel aan Limbo en zijn ploeg overlaten. Maar wat wil je met een budget waar de staatszenders ATV en STVS alleen maar van kunnen dromen?
Desi, 2015, Afdeling Voorlichting en Communicatie van het kabinet van de president
Nu populair
