Nog nooit hebben Surinaamse autoriteiten zich druk gemaakt als een onderdaan, verdacht van een misdrijf, in het buitenland werd opgepakt. Maar ja, als die burger Dino Bouterse heet, is het een heel ander verhaal.
Iedereen is onschuldig totdat het tegendeel is bewezen. Dat geldt ook voor Dino, de zoon van onze president. Maar de aanklacht die de Amerikanen hebben opgesteld, voorspelt weinig goeds voor de veertigjarige recividist. Een zeer langdurig verblijf in een cel in de Verenigde Staten hangt dus serieus voor hem in de lucht. In de dagen na de aanhouding struikelden regeringsvertegenwoordigers over elkaar heen om tegenstrijdige verklaringen af te geven. Over wat Dino deed in Panama, waar hij werd aangehouden, in welke hoedanigheid hij daar was en over zijn rol binnen de Counter Terrorism Unit (CTU), een van de vele clubjes die sinds het aantreden van Desi Bouterse als president zijn opgezet om land en volk te beschermen tegen niet nader genoemde krachten met kwade bedoelingen. Vader Desi zit uiteraard met de kwestie in zijn maag. Het is immers nooit leuk als je kroost in de bak belandt. Hij zegt het president- en vaderschap te kunnen scheiden, maar tegelijkertijd verzekert hij dat Dino vanuit Suriname alle justitiële steun zal krijgen. Betekent dit dat de belastingbetaler op moet draaien om de zoon van de president uit de drek te halen? Ik kan mij niet heugen dat andere Surinamers die in het buitenland werden verdacht van een crimineel feit, ook die steun hebben gekregen. Toen Dino negen jaar geleden ook al in de (Surinaamse) bak zat, leek vader Desi zich daar minder druk om te maken dan nu het geval is. ‘Ik heb nog geen tijd gehad om hem te bezoeken’, zei hij in november 2004 in een interview. ‘Het heeft ook geen directe invloed op mij. Ik heb een speciale gave om dingen anders te bekijken en te relativeren.’ Dat klinkt niet als een bezorgde vader. Maar nu liggen de zaken anders: papa is president en kan het slecht gebruiken dat zijn toch al niet blinkende blazoen via zijn zoon verder wordt besmeurd. En al helemaal niet in de Verenigde Staten, dat levert internationaal vervelende aandacht op. Die komt ongelegen, zeker nu Bouterse de illusie heeft dat hij ondanks zijn verleden in grote delen van de internationale gemeenschap gerespecteerd en gewaardeerd wordt. Hij is immers dikke vrienden met dictator Teodoro Obiang Nguema Mbasogo van Equatoriaal Guinee en in de regio maatjes met linkse rakkers Nicolas Maduro van Venezuela en de Castro’s in Cuba, die op zijn zachtst gezegd, dictatoriale trekjes hebben. De oude militaire vos is ook als president zijn streken niet verleerd, dus probeert hij iedereen ervan te overtuigen dat de aanhouding van Dino een georganiseerd complot is. Met welk doel en door wie, is echter onduidelijk. Maar ‘ze’ wilden zijn Unasur-feestje verpesten door de aanhouding van Dino kort voor het begin van de vergadering bekend te maken. Dino is dus eigenlijk het slachtoffer van een vies spelletje. Gelukkig zegt pa Bouterse dat hij de uitspraak van de rechter zal respecteren. Hij kan ook niet anders, in Amerika heeft hij immers geen invloed. Maar dat hij daags na de aanhouding van zoonlief zei: ‘Iedereen weet dat ik een man ben die altijd het hoofd buigt voor een rechterlijk vonnis’, werkt op de lachspieren, ware het niet zo ernstig. Hij heeft nog nooit zijn hoofd moeten buigen, hij maakt rechters monddood voordat ze vonnis kunnen wijzen. Zie het decemberstrafproces en de amnestiewet. Die gelegenheid krijgt hij gelukkig in de zaak-Dino niet, waardoor het recht zijn beloop kan hebben.
Nu populair
