Dossier: De ‘revolutie’ als propaganda – Parbode Sneak Peek

De nationale omroep is door de Surinaamse regering in het leven geroepen om het volk op een objectieve manier te informeren over alle belangrijke zaken die gebeuren in het land. Vandaag de dag maakt de regering gretig gebruik van deze media om er voor zichzelf voordeel uit te halen. Zo ook was de herdenking van ‘40 jaar Revolutie’ een volgend excuus om de NDP in het zonnetje te zetten.

Door Victor de Roeck

Op woensdag 19 februari organiseerde het Nationaal Informatie Instituut (NII) zijn vijfde lezing in verband met ‘40 jaar Dag van Bevrijding en Vernieuwing’. De lezing werd gehouden in de Congreshal, vlakbij het Onafhankelijkheidsplein. Inleider was gewezen minister Ivan Graanoogst. Hij werd in 1982 – toen het militair regime de leiding had over Suriname – minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Voorlichting en vervolgens minister van Leger en Politie. Vandaag de dag is hij adviseur van president Desiré Bouterse, destijds de leider van ‘de Revolutie’. De bedoeling van de lezing was om ‘de gemeenschap te informeren over de achterliggende gedachten van de revolutie van 25 februari 1980’. Veel achterliggende informatie werd er echter niet gegeven.

Volgens de site van het NII is het hun missie om richting te geven aan de overheidsinformatie en deze te coördineren. Daarbij wordt ‘het regeringsbeleid uitgedragen in de ruimste zin des woords’. Deze ‘zin van het woord’ wordt anno 2020 wel heel ruim genomen. Wat een avond vol opheldering moest worden, werd al snel een bijna twee uur durende propagandaspeech van Graanoogst. Slechts twintig minuten werden besteed aan ‘de revolutie’, waarbij er kleine details en anekdotes werden opgerakeld van wat het leger onder leiding van Bouterse heeft gedaan. De ‘achterliggende gedachte’ werd niet gedeeld, wat de vraag doet rijzen of die wel bestaat. Bouterse werd door Graanoogst onder luid applaus de hemel in geprezen. ‘Tegenstanders willen niet dat hij succesvol is, want anders is de ‘revo’ ook succesvol. Ik heb nieuws voor u, hij is succesvol!’, riep hij vanaf het podium. Een twintigtal aanwezigen in de zaal had toen reeds door welke richting deze avond zou uitgaan. Onder het daverende applaus, dat als antwoord op Graanoogst zijn uitspraken uitbrak, verlieten ze de zaal.

Trots

Als politieke partij mag je natuurlijk trots zijn op wat je gedaan hebt, en nog meer wanneer de verkiezingen voor de deur staan. De avond werd dan ook gevuld met het opsommen van een lijst van realisaties die Bouterse de afgelopen veertig jaar heeft volbracht, met hier en daar een sneer naar andere politieke partijen. En zoals de traditionele propagandaregels dat voorschrijven, werden de (economische) fouten die Bouterse in de tussentijd ook heeft gemaakt, niet vermeld. De speech van Graanoogst was daarmee een verzameling van alle propagandatrucjes bij elkaar: hij verkocht het beleid van de NDP alsof zij de enige partij is die ooit iets positiefs heeft gedaan voor Suriname. Het enige wat alle andere politieke partijen volgens hem kunnen, ‘is luidkeels corruptie schreeuwen, terwijl ze zelf corrupt zijn’. Met het oog op de verkiezingen greep Graanoogst zijn kans om de onmacht van andere partijen in de verf te zetten. Volgens hem kan de NDP namelijk alleen verslagen worden als de andere partijen samenwerken, wat volgens Graanoogst ‘nooit zal gebeuren’ (hij vergat er gemakshalve bij te melden dat de NDP het wettelijk onmogelijk heeft gemaakt voor partijen om gezamenlijk de verkiezingen in te gaan). De lezing van Graanoogst werd daarbij op alle mogelijke kanalen live uitgezonden. Ter vergelijking: het protest tegen het beleid van Bouterse dat enkele dagen daarvoor duizenden mensen op de been had gebracht, werd die avond door de openbare staatsomroep slechts zijdelings – en zonder beeld – vermeld.

Lees het hele artikel in het meinummer van Parbode

0

Gedeeld