Dossier: I have a dream today
Belly heeft gedroomd dat hij president moet worden. Stel je voor, je wordt ‘s morgens wakker, herinnert je wat je gedroomd hebt en denkt: ‘ik moet snel opstaan om mijn droom wereldkundig te maken.’ En dat je dat ook daadwerkelijk doet! Ik denk dat Belly niet maar één keer per jaar droomt, maar praktisch iedere nacht zoals de meeste mensen. Daaronder vallen ook de berefuru dromen (als hij te veel heeft gegeten) en de natte dromen (deze droom lijkt daar veel op). Ik vraag mij af waarom hij alleen deze droom met veel ophef wereldkundig maakt in zijn wekelijkse tv-programma.
Kijk, een ieder droomt weleens van iets moois of iets groots. Bijvoorbeeld van een mooie man of vrouw, van promotie aan het werk of van het presidentschap, zoals Belly. En dat mag. Ook Martin Luther King had een droom – en ik vind het helemaal niet erg dat Belly, King’s beroemde quote tot de zijne heeft gemaakt – maar kom niet zeggen dat je ‘s morgens hebt gedroomd en dat je voor de middag om is, al weet wat je wil gaan doen in Suriname als je president bent geworden. Om bij de eerwaarde King te blijven, die heeft daar veel langer over nagedacht. Trouwens, zijn droom was gewoon een droom bij dag, hij was gewoon wakker en bij zinnen toen hij bedacht wat hij allemaal verwezenlijkt wilde zien. Als je vind dat je leiderschapskwaliteiten hebt en president van Suriname wil worden, haal er dan geen droom bij om dat verlangen legitimiteit te geven. Is het pure propaganda of ziet Belly ons als een stelletje kleuters dat je op hun niveau uit moet leggen waarom je president wil worden? Trouwens, hoe gaat hij al die dingen doen die hij heeft beloofd te doen? Gaat hij zeggen: ik heb gedroomd dat ik de landbouw moet hervormen en gestolen gelden moet terughalen? Of: ik heb een zeer duidelijke droom gehad dat de veroordeelde meneer Bouta zich binnen één etmaal moet aanmelden. Nee toch? Neem de verantwoordelijkheid voor wat je wil doen op je en leg die niet bij een droom. Het is namelijk een legitiem verlangen om president te willen worden. Als het Belly lukt om president te worden (en liever hij dan andere prominenten binnen zijn politiek huis), hoop ik dat hij doet wat hij beloofd heeft en dat hij zijn bul niet ‘te schande’ maakt. En laat het vooral blijven ‘Belly voor Pres’ en dat het niet wordt: ‘Press your Belly’. Meer druk op onze buik kunnen we namelijk niet aan.