Paramaribo
14/05/1982 – 10/07/2015
Op 13 april 2011 ontmoetten we elkaar in hotel torarica bij de oprichting van de Vereniging van Parlementariërs voor Kinderen en Jongeren, waarvan zijn moeder voorzitter is en ik lid. Een lange kerel in keurig pak, met interessante ideeën. tijdens zijn slepende ziekteperiode mochten we elkaar veel intensiever spreken, bellen, appen en sms’en. toen werden de moed en het doorzettingsvermogen van Edward duidelijk.
Als eerste kind van Glenn en Jennifer GeerlingsSimons groeide hij op met Naomi en Jonathan. toen hij vier was, zei hij tegen zijn moeder: ‘God heeft tot me gesproken en Hij zei dat je niet bang moet zijn’. Uitdagende activiteiten werden door hem uitgedacht en vaak ook geleid. Daar kunnen velen van meepraten. Als thaibokser wist hij zich aardig te profileren. Hij ging in dienst bij het Nationaal Leger en werkte er als piloot. Later werd hij ook freelance piloot bij Pegasus Air Services.
Edward trouwde met Safyra Duurham, die in 2007 Miss Suriname werd. Edward achterhaalde haar telefoonnummer terwijl zij in het buitenland was. Zo begon het contact. Safyra: “Ik was onder de indruk van deze man, die in die gesprekken op afstand zo veel met mij deelde. ‘Ik zie ons een keer door de regen met twee kindertjes samen naar ons huis rennen’, zei hij. De gesprekken gingen een maand lang door, totdat ik terugkeerde.” Later werden inderdaad twee kindertjes in hun gezin geboren: Gia en Sura.
Edward was betrokken bij activiteiten om leerlingen via het programma Youth Empowerment Suriname te motiveren. Apana van Leeuwaarde van de organisatie schreef over de grote belangstelling van meisjes in vergelijking tot jongens: ‘Jullie zullen begrijpen dat wij bezig zijn met een actieplan. Het heeft al één jongen opgeleverd en deze week zal ik samen met collega Edward Geerlings opnieuw de klassen bezoeken. En we zullen speechen tot we erbij neervallen!’
In 2014 zei Edward: ‘Ik wil nu nog meer voor anderen leven’. In december van dat jaar, terwijl zijn ziekte al vervelende vormen aannam, ging hij naar Bosbivak om jongens die betrokken waren bij het RUMAS-programma te motiveren. Edward kon dit goed, omdat hij volgens zijn moeder wist wat het betekende om te functioneren in een schoolsysteem waarin je moeilijk je weg kan vinden.
Moeder en zoon begonnen een jaar lang samen de dag. Zingen, praten, muziek, afwassen, ontbijten. Zij zongen songs als ‘forever young.’, ‘I believe I can fly’ maar ook ‘Leer mij Uw weg, o Heer’. Met vader Glenn werden, zeker in de laatste maanden voor zijn heengaan, veel gesprekken gevoerd. Bang voor de dood was hij niet. tijdens de uitvaartplechtigheid richtte hij zich door middel van een vooraf opgenomen speech tot de aanwezigen. De ziekte heeft hem fysiek gesloopt, maar helder van geest bleef hij wel.
Nu populair
