Een bank als bed

Een bank om op te slapen, een rondleiding door de stad of een goed gesprek. Couchsurfing betekent gastvrijheid. Via de internetsite couchsurfing.org kun je contact leggen met mensen over de hele wereld, met het verzoek om tijdelijk op hun bank te slapen.

Het is simpel om te participeren in deze online community. Via de site couchsurfing.org maak je een profiel aan. De regel is, hoe uitgebreider, hoe beter. Aan de hand van je profiel en wat je vrienden en gasten over je zeggen, word je door andere couchsurfers benaderd voor een slaapplek. Het staat de ontvanger vrij om dit verzoek te honoreren. Het gaat hierbij overigens niet altijd om een slaapplaats. Reizigers kunnen ook om advies of tips vragen.

Gastheer
Couchsurfers die op zoek zijn naar een slaapplaats in Paramaribo zullen al snel op het profiel van Cedrick Tevreden (31) stuiten. Hij is één van de weinige Surinamers die zich actief bezig houdt met het hosten van buitenlandse gasten. Tevreden werd op de netwerksite gewezen door een rondreizende Australiër.     “Dat was in 2006, op een terugvlucht vanuit Trinidad,” vertelt Tevreden enthousiast. “We hadden het over reizen en de interessante ontmoetingen die dit vaak oplevert. Hij raadde me aan om me in te schrijven bij couchsurfing.org. Bij thuiskomst heb ik direct een profiel aangemaakt.”Eén van de belangrijkste principes van couchsurfen is volgens Tevreden dat het beide partijen iets oplevert. “Couchsurfen draait om geven en nemen. Als ik iemand in Suriname ontvang, ben ik de ambassadeur van mijn land.” Tegelijkertijd leert de gastvrije Tevreden ook veel van zijn gasten. “Een Finse reiziger heeft me alles verteld over de bizarre zonsondergangen in Scandinavië. Je kunt al die informatie ook op internet opzoeken, maar uit eerste hand zijn die verhalen veel sprekender.” Een andere naam die boven komt als je zoek op bent naar een couch in Paramaribo, is Cecilia Helder (36). Sinds juli 2008 is de journaliste lid en tot nu toe heeft ze vier mensen gehosted. “Ik krijg veel aanvragen, maar door mijn drukke baan is het niet mogelijk om iedereen te ontvangen.” Wanneer mensen bij Helder komen, mogen ze zich gedragen alsof ze thuis zijn. Alleen ’s nachts doet ze wel de deur van haar slaapkamer op slot. “Dan voel ik me veiliger. Je moet geen verkrachter of moordenaar uitkiezen. Dit staat natuurlijk niet op hun profiel, maar navraag doen bij vrienden van de desbetreffende persoon, is zeer nuttig.” Zelf is ze nog niet uit logeren gegaan. “Ik heb een verzoek geplaatst bij iemand uit Nederland maar heb jammer genoeg nooit een reactie gekregen.”
Aangestoken door het enthousiasme van Cedrick en Cecilia besluit Parbode zelf ook via couchsurfing op zoek te gaan naar een slaapplaats. We willen naar de stad Kourou, in Frans-Guyana. Nadat we een profiel hebben aangemaakt, sturen we aan tien mensen een verzoek om ons twee nachten onderdak te bieden. Nog geen etmaal later staan er al drie positieve antwoorden in onze mailbox. We kiezen voor een slaapplaats bij de enthousiaste 24-jarige Mélisa.

‘Pas de probleme’
Een levendige mailwisseling later zetten we zaterdagochtend koers richting Frans- Guyana. Door autopech arriveren we echter drie uur te laat op het opgegeven adres. Het appartement is aardedonker en na enkele vruchteloze aanbelpogingen concluderen we triest dat onze host niet thuis is. Wat nu? Bij het nabijgelegen hotel, waar Mélisa als receptioniste werkt, vragen we of ze haar kunnen bellen. Gelukkig neemt de jonge Française op en vertelt ze dat ze niet meer op onze komst had gerekend. We zijn nog steeds welkom, maar voorlopig kan ze ons niet binnen laten. Een troosteloze, drie-urige wachtsessie op een spookachtig leeg terras later, arriveert Mélisa met een groep vrienden. Het gezelschap biedt ons joviaal aan om mee te gaan naar een feest buiten de stad. Na veertien uur reizen, prefereren we echter de bank. Tot onze verbazing staat Mélisa direct haar bed af. “Pas de probleme”, zegt ze terwijl ze met een fles drank in haar hand de voordeur achter zich sluit, “Jullie gaan waarschijnlijk toch meer slapen dan ik.”

Aapje
Na de hectische start hebben we de volgende dag de tijd om gastvrouw Mélisa echt te leren kennen. Ze vertelt dat ze naar Frans-Guyana is gekomen om een nieuw bestaan op te bouwen. Omdat ze helemaal alleen vanuit Frankrijk naar een voor haar onbekend land is afgereisd, schreef ze zich in bij couchsurfing.org. Het was voor Mélisa vooral een middel om te integreren en mensen te leren kennen. Ze benadrukt echter dat ze niet zomaar iedereen toelaat in haar huis. “Als ik een aanvraag krijg, kijk ik altijd naar de aanbevelingen die andere couchsurfers deze persoon hebben gegeven. Wanneer je een slechte recensie hebt gehad kom je er bij mij niet in. Reputatie is alles, het is je visitekaartje.” Op de vraag waarom ze nog reputatieloze couchsurfers als wij dan toch haar habitat laat betreden, schiet Mélisa in de lach. ‘Ik kon het aapje in jullie profielfoto niet weerstaan.’ De daaropvolgende dagen ontpopt Mélisa zich tot een uitstekende gastvrouw. Ze kookt voor ons, rijdt ons naar het strand, geeft ons een tour door hoofdstad Cayenne en staat tot driemaal toe haar bed aan ons af. Om onze dankbaarheid te betuigen, inviteren we Mélisa om tijdens haar geplande reis naar Paramaribo bij ons te verblijven.

Tegenbezoek
Na lang aandringen van onze kant, besluit Mélisa om ook een nachtje bij ons te komen logeren. Op donderdagmiddag zitten we op de redactie van Parbode. Opeens staan Mélisa en haar vriendje Gill voor de deur. ‘Oh shit, vergeten!’ Na een kort hallo, lang niet gezien, grijns, willen jullie wat te drinken, verdwijnen we weer achter onze computers. De twee gasten in hun tijdelijke kamer achterlatend. Een licht schuldgevoel steekt de kop op. We hebben te weinig tijd voor dit bezoek ingepland en binnen de kortste keren leven we langs onze gasten heen. Ze lijken er geen problemen mee te hebben. We hebben Mélisa de huissleutels gegeven en zij en haar vriendje gaan gewoon hun eigen gang. Op maandagmorgen vertrekken ze en bij het afscheid is bij beide kanten lichte opluchting voelbaar. Toch verschijnt er een paar dagen later een referentie van Mélisa online: ‘I hosted Melvin and his flatmate and he hosted me back in Paramaribo. He’s a very nice guy who loves to talk. He makes me feel at home! You are welcome again (in French Guyana if you want to and if you have time!)’

Wat is couchsurfing?

Couchsurfing is ontstaan in 1999 toen de Amerikaan Casey Fenton (32) een lang weekend naar IJsland vertrok. Hij had een goedkope vlucht geboekt en hij wilde niet te veel geld uitgeven aan de overnachting. Hij besloot alle vijftienhonderd studenten op de mailinglijst van de universiteit van Reykjavik aan te schrijven. Meer dan vijftig studenten reageerden positief op zijn verzoek. Op de vlucht terug, ontstond bij Fenton het idee voor een couchsurfgemeenschap. In de jaren die volgden, werkte hij zijn plan verder uit. In 2004 werd de site toegankelijk voor het grote publiek. In augustus 2010 had de site meer dan 2,2 miljoen leden uit 238 landen.

0

Gedeeld