Onder het genot van een uitgebreid ontbijt, bespreekt Vera haar huwelijksproblemen met hartsvriendin Nathalie. “Kijk eens mama!” Een meisje springt pardoes het zwembad in. Vera lacht: “Goed zo, schatje!” En cut! Dit is niet just-another-day-at-the-Marriot-hotel-pool, maar de eerste opnamedag van de speelfilm Suriname, die vorige maand zowel hier als in Nederland, in première ging. De werkdag is vroeg begonnen; om zeven uur druppelden crew, cast en figuranten binnen.
8:31
De start van de camera repetities; onder begeleiding van regisseuse Joanne Telesford nemen de actrices Marloes Dirks (Vera) en Eby-Jo Elshot (Nathalie) de tekst door. Telesford geeft aanwijzingen, corrigeert waar nodig en laat de goede gelaatsmimiek zien. Aan de tafel ernaast zit producer en scriptschrijver Rodney Cheuk-A-Lam: “De film vertelt het verhaal van Winston Richter die naar Suriname is gekomen om met zijn crimineel verleden af te rekenen. Hij is namelijk bang dat hij anders Vera, zijn vrouw, verliest.” Managing director Kitty Guicherit van producent Infocus legt uit dat dit een bijzondere film is. “Sinds lange tijd komt er weer een filmproductie van Surinaamse bodem.” De film wordt zonder subsidies gemaakt, wat volgens Guicherit goed is: “Nu maken we echt wat we voor ogen hebben, anders krijg je toch sneller een belangenverstrengeling.”
10:06
De set moet er tiptop uitzien. Broodjes worden herschikt en een magazine kunstig op de tafel gedrapeerd. De visagist met stoere cowboyhoed gebruikt een onbewaakt moment om snel een wenkbrauw bij te werken en een lok haar met veel haarlak terug in het gareel te brengen. Regisseuse Telesford roept: “Kan iemand de koelkast uitzetten? Hij zoemt.”
10:10
“Oké, ik wil het nummer van de scene en take horen. Daar gaan we”, instrueert Telesford. “Nee, nee, ik wil ook horen dat de camera loopt. Opnieuw!” De visagist maakt van de gelegenheid gebruik en duwt vlug een zonnebril in de haren van Elshot. Het team is wederom klaar en ‘camera ready’, scene 24 – take 2. “Lekkere energie meisjes, maar ik ga jullie toch stoppen. De tekst in het script moet worden gevolgd.”
10:22
“Zijn we ready voor take 5? Acteurs?” Elshot, die tegen een pilaar een sigaretje staat te roken, loopt terug naar de tafel. Deze opname wordt ruw verstoord door een bellende vrouw op de eerste etage. “Hallo, we zijn hier aan het filmen”, roept de filmploeg in koor.
12:51
De kinderen zijn het filmen beu. Ze mogen niet spetteren, te hard lachen of springen. Een van de meisjes roept dwars door take 17: “Mama, ik ben moehoee.” Take 22 wordt verpest door een schreeuwende man in de bosjes en take 29 door de druppels van de airconditioning op het golfplaten dak. Bij de veertigste opname is de set angstvallig leeg. De kinderen, moeders en overige figuranten zijn verdwenen. De actrices zien er moe en prikkelbaar uit. Niet gek, want de zon brandt onverminderd. De camera valt uit bij take 43. “What a day, what a day, people keep on smiling”, zingt Dirks.
14:14
Telesford: “De eerste opnamedag gaat naar tevredenheid, maar we lopen wel een beetje uit.” Qua zon en hitte is het best heftig, geeft de regisseuse toe. “Je merkt het ook aan de acteurs. En aan de camera, die het nu begeeft. Het is gewoon te heet.” De komende drie weken wordt elke dag gefilmd. “Ik hoop dat het niet te hoog gegrepen is”, lacht de regisseuse. Over het resultaat is ze tevreden: “Ik kijk veel mee op de camera en het ziet er prachtig uit.” Dan moet ze terug; de technische ploeg heeft de camera weer aan de praat gekregen.
14:36
Actrices Dirks en Elshot hebben de achtenveertigste take achter de rug. Dirks: “Het is wel pittig om jezelf steeds weer op te peppen. Het hoort natuurlijk gewoon bij het werk, maar de zon en het ongewenste achtergrondgeluid maken het wel moeilijker.” Elshot is van mening dat het tempo wel echt dringend moet worden opgeschroefd. Dirks is het hier mee eens: “Met dit tempo halen we het nooit.” Na dit antwoord moeten de dames weer naar de set. De crew maakt zich op voor de allerlaatste take. “Oké mensen. We gaan er nog een keer voor. Same energy!”
Nu populair
