Fayalobi: Een echte portemonnee – Parbode Sneak Peek

Ik was kort geleden in één van onze districten en kreeg een lift terug naar de stad van een kennis van een vriend van mij, omdat de laatste bus al weg was. We babbelden gezellig een eind weg.

Tekst Christa Sluisdom

Ik was kort geleden in één van onze districten en kreeg een lift terug naar de stad van een kennis van een vriend van mij, omdat de laatste bus al weg was. We babbelden gezellig een eind weg. Het klikte naar zijn idee zo goed tussen ons, dat hij mij als vrouw ook wel zag zitten. Hij sprak me de oren van het hoofd, en prees zichzelf in alle toonaarden aan. Ik bedankte hem vriendelijk maar beslist voor het aanbod een relatie met hem te beginnen. Toen het maar niet wilde lukken mij op andere gedachten te brengen, haalde hij een beduimeld mapje tevoorschijn en zei mij dat ik het mocht doornemen. In het mapje zaten een lidmaatschapskaart van een politieke partij, stukken waaruit bleek dat hij in het verleden lid was geweest van een belangrijk overheidsorgaan waar hij nog een tegemoetkoming van ontving en zijn personalia. Ik bekeek alles in het mapje uitgebreid, want ik kon toch geen kant op. Toen ik het hem teruggaf vertelde hij mij welke inkomens hij nog meer had, behalve wat al uit het mapje bleek. Hij had inkomsten uit zijn eigen bedrijf en een staf/spookambtenarensalaris. En dat, terwijl hij de pensioengerechtigde leeftijd al had bereikt, maar nog niet met pensioen was gegaan. Het duizelde me even. Hij keek me aan en zei: “Maar je weet niet hoe oud ik ben”, alsof hij bang was dat ik hem te oud zou vinden, terwijl ik eerder toch al duidelijk genoeg had bedankt voor de eer zijn ‘vriendin’ te worden. Ik antwoordde bijna: ‘Nee, hoe oud ben je dan?’, maar ik deed het niet. Ik zweeg een moment en noemde toen zijn exacte leeftijd.

Lees het hele artikel in het juninummer van Parbode

0

Gedeeld