We staan op de drempel van 2015. Het zal een gedenkwaardig jaar worden. Het is 35 jaar geleden dat de staatsgreep werd gepleegd, 125 jaar sinds de eerste Javaanse contractarbeiders voet op Surinaamse bodem zetten en veertig jaar Srefidensi. Maar bovenal zijn er op 25 mei verkiezingen. Vooral dat laatste zal het land op stelten zetten; het wordt één groot feest. De vraag is hoe groot achteraf de kater zal zijn.
Wie wint en wie verliest, zal op 25 mei nog niet duidelijk zijn. De echte strijd barst zoals gebruikelijk pas los na de stembusgang. Zonder schaamrood op hun kaken stappen partijen vanuit het ene samenwerkingsverband over naar het andere, ook al hebben ze voor de verkiezingen nog zó gezworen nooit meer met de tegenpartij aan tafel te zullen zitten. Hunkering naar macht doet vaak zogenaamde principes als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Het valt dus niet te voorspellen wie het volgend jaar uiteindelijk voor het zeggen krijgt. En ook niet of de president en vicepresident zullen behoren tot de partijen die een meerderheid in De Nationale Assemblee (DNA) weten te smeden. Mocht dat zo zijn, dan ontstaat er natuurlijk een onmogelijke situatie. Met dank aan ons vreemde kiesstelsel.
Sinterklaasgedrag
Maar voordat dit circus op volle toeren gaat draaien, moeten we eerst naar de stembus. En kunnen de kiezers volop genieten en profiteren van het Sinterklaasgedrag van veel politici, die de stemgerechtigden aan zich proberen te binden door het uitdelen van cadeautjes en soms zelfs geld. Trouwens, al maanden trekken de campagnekaravanen van verschillende politieke partijen door stad en vooral district om het volk wijs te maken dat alleen door op hen te stemmen, de poorten naar de hemel opengaan.
Sommige partijen doen dat met indrukwekkend opgetuigde wagens, liefst met daarop de kop van de belangrijkste partijtopper daarop afgebeeld. Zo toont de ABOP al rijdende Ronnie Brunswijk aan de medeweggebruikers, de VHP doet dat met Chandrikapersad Santokhi, dankzij een schenking van de afdeling in Nederland.
Reclamezuil op wielen
Maar de NDP spant de kroon door in het westen rond te rijden met een reclamezuil op wielen voorzien van vrolijke foto’s van president en partijvoorzitter Desi Bouterse en de ‘koning van Nickerie’, Rashied (Rachied volgens de autobeplakker) Doekhie. Alsof dat niet genoeg is, worden alle ‘gerealiseerde projecten’ opgesomd, ook al zijn ze niet of slechts ten dele gerealiseerd. Campagnevoeren betekent ook een beetje jokken. Een gevaar op de weg is het wel, want wil je als medeweggebruiker de uitgebreide teksten lezen, dan loop je het risico door onoplettendheid in de rijstvelden te belanden.
Mocht u alle massameetings, meet the people-bijeenkomsten en voorbij scheurende partijwagens toevallig missen, als u van televisiekijken houdt, kan het u zeker niet ontgaan dat 25 mei langzaam dichterbij komt. De perschef van de president, Clifton Limburg, beter bekend als Limbo, zal nog langere dagen maken om alle verworvenheden van zijn baas voor het voetlicht te brengen via InfoAct. Gelukkig wordt hij daar vorstelijk voor beloond, anders zouden we nog meelij met hem krijgen.
Het is natuurlijk volslagen absurd dat Limbo, als zegsman van een president die boven alle partijen hoort te staan, belastinggelden gebruikt om vooral de NDP in de schijnwerpers te zetten en iedereen die kritiek heeft af te branden. Dat is niet iets van nu, het is al aan de gang sinds Bouterse in augustus 2010 president werd. Reken maar dat InfoAct de komende maanden niet meer slechts dagelijks via vijf stations tegelijk uitgezonden en eindeloos herhaald wordt; de intensiteit zal drastisch worden opgevoerd. Een goede speelfilm rond prime time hoeft u dus voorlopig niet te verwachten.
Vuil spuien
De meeste andere partijen zullen het wat rustiger aan moeten doen, omdat ze geen toegang hebben tot de staatskas. Dus zijn de financiële middelen beperkt en proberen ze hooguit één keer per week via de buis de kiezers te bereiken. Gelukkig voor de VHP verschijnt partijgenoot en assembleelid Sheilendra Girjasingh ook iedere zondag een uur lang op Apintie TV om vuil te spuien over alles wat met de regering te maken heeft, en om zichzelf op de borst te slaan omdat hij zelf vindt dat hij zo veel doet voor de bewoners van zijn eigen Commewijne.
Daarnaast vecht hij op beschamende wijze een persoonlijke vete uit met Sammy Doerga, die vervolgens op kanaal 26 maar liefst drie uur lang even hard terugscheldt richting Girjasingh. Doerga doet duidelijk een poging om in een goed blaadje te komen bij de huidige machthebbers, mogelijk om na 25 mei zelf een leuk baantje te krijgen. De honden lusten in ieder geval geen brood van wat beide heren uitkramen.
Wie er ook gaat winnen, achteraf zal al snel blijken dat alle mooie beloftes niets anders waren dan ferme verkiezingspraat en vooral de kiezers met een stevige kater blijven zitten. Zo is het altijd geweest en zo zal het ook nu weer gaan. Wilt u al die campagneellende echt helemaal aan u voorbij laten gaan, dan kunt u zich beter thuis opsluiten of tijdelijk emigreren. En anders kunt u niets anders doen dan lijdzaam afwachten tot het allemaal voorbij is.
Nu populair
