Ze zit bij de tandarts. Gezien het grote aantal bezoeken in de afgelopen maanden, behoort hij nu tot haar vaste sociale kring. De spalk, die al maanden in haar mond zit, mag er vandaag uit. En die tand, die moet er ook uit. Het liefst wil ze terug naar het verleden, toen het tandartsbezoek alleen nodig was vanwege haar soms wat lakse poetsgedrag, of het alarmbelletje van de tweejaarlijkse controle. Of het spoedbezoek vanwege de ‘stoere, sterke tandenactie’: een dop met de tanden van de fles halen. Maar het heden en de toekomst zien er opeens heel anders uit: dit is het resultaat van huiselijk geweld. Het sociale samenzijn van haar en de tandarts, wordt een onderonsje met een wrange nasmaak. Over de nieuwste wetenswaardigheden op tandheelkundig vlak: bruggen, plaatjes, protheses en een rationele kostenvergelijking. Van het ene op het andere moment is ‘zij’ terecht gekomen in de wereld van huiselijk geweld. En ‘hij’, de veroorzaker? Na een ‘ja’ om degene met wie ze haar leven deelde te laten opsluiten, werd het toch een ‘nee’. De handelingen volgden elkaar snel op. Het initiële ‘ja’ tegen de politie, na hun onuitputtelijke aandringen of zij zéker wist dat ze aangifte wilde doen, veranderde uiteindelijk in een ‘nee’ die bleef steken in onduidelijke en verkeerde informatie. Het daaropvolgende goedkeurende knikje van de politieman nadat ze besloot niet door te zetten, blijft onbegrijpelijk. Wanneer is iets wél zo erg dat we doorzetten? Degenen die hetzelfde – of erger – hebben meegemaakt, zullen dit misschien herkennen. Welke politiepersoon je op dat moment voor je hebt, is cruciaal in de beslissing hoe om te gaan met degene die je liefhad. Het enige wat iedereen immers wil, is dat de mishandeling ophoudt. Maar wat als dat niet gebeurt, waar ligt dan de grens? Zij vervolgt hem niet. Velen in haar positie zullen dit herkennen, terwijl buitenstaanders het wellicht onbegrijpelijk vinden. Voor de dader is het een onbedoeld geschenk. Een onverdiende maar onverwachte kans op een beter leven. Want zouden we niet allemaal het liefst willen dat een ander beter wordt en geen agressief gedrag meer vertoont? Welk systeem kan daaraan bijdragen, de politie? Een samenleving waarin individuen een eerlijk leven kunnen leiden en balans, harmonie en vrede geen loze begrippen zijn? Dat betekent dat wij als ouders, vrienden en familie een grote taak hebben. Het heden is nu nog haar werkelijkheid; een verbond met de tandarts. Volgende week mag zij weer.
Nu populair
