Iedere maand vertellen lezers
over de eerste keer dat zij
een scheve schaats reden
Wegwerpcamera(man)
Brian (32)
“Het is een kiek, voor veel mannen. Niet alleen om vreemd te gaan, maar ook het fotograferen. Je bestelt een camera, loopt ermee op je borst en drukt op je shutterknop, klik klak – a kba! Maar dat is ’t niet. Dat doet een toerist. Een fotograaf ziet alles, heeft oog voor kunst en schoonheid. Of juist de dingen die mensen liever niet zien. Maar tegenwoordig denkt iedereen dat hij kan fotograferen. En zo begon het. De markt werd overspoeld door amateurs en ik was voor veel klanten te duur geworden. Ik zat al maanden zonder werk toen ik via Facebook werd gecontacteerd door een dame, Edna. Ze wilde een uitgebreide portfolio en ging akkoord met mijn tarief. Ik was opgelucht en blij, want mijn vrouw was net bevallen van een drieling en kon op dat moment niet werken.
Vaak heb je een beeld van iemand als je alleen de naam hoort, toch? Maar toen ik Edna voor het eerst zag, was het niet een dikke, korte dame met dubbele kin. Nee, ik zag haar en dacht, ‘WOW!’ Ze had lang haar, grote, pakkende ogen, een mixje. Ze verdiende een exotische naam als Afanaisa. Het klikte goed, dus hebben we meteen een spontane fotoshoot op straat gedaan. Thuis, tijdens het bewerken van de foto’s, merkte ik dat mijn lens zich vaak op de blotere delen van haar lichaam focuste. Maar ondanks mijn lopende ogen kon ik een mooi professioneel stukje fotografie afleveren. Ze was erg tevreden en had met de foto’s meteen een nieuwe opdracht als model. Dus wilde ze nog een shoot en zo ging het twee tot drie keer. De laatste keer wilde ze buiten de stad naar Mariënburg, bij de oude suikerfabriek. Eigenlijk wilde ik niet. Ik had al genoeg geld verdiend en m’n skinfiri zei: ‘No du!’ Maar ze bleef aandringen. Ze bood een groot bedrag en daarna zou ze naar het buitenland vertrekken. Ik dacht, ‘goed, een laatste keer’. Ik begreep niet meteen waarom ze zo ver wilde gaan, maar dat werd me snel genoeg duidelijk. In een verlaten suikerfabriek werden we niet gestoord en alleen ik mocht haar zien, zei ze. Ze dropte haar blouse en d’r short en was poedeltje naakt! Ik haalde diep adem, telde tot tien en probeerde me professioneel op te stellen. Door mijn viewfinder was alles haarscherp en zij had geen gêne, ze was zelfverzekerd en klaar om me te pakken. En precies dat heeft ze gedaan. Ik was in de middle of nowhere, geen condooms of iets. Toen ik erin zat was het lekker, maar na een paar dagen niet meer. Ik kreeg een onweerstaanbare jeuk, die ik bijna voor mijn vrouw niet kon verbergen. Genitale herpes, een lastige soa! Gelukkig was mijn vrouw pas bevallen, dus hadden we geen omgang. Zo kon ik onopgemerkt genezen. Ik probeerde niet te bellen en ook niet meer aan haar te denken, totdat een collega haar naam noemde. Ze was opnieuw shoots aan het doen met andere fotografen. Dus ik belde haar op, maar dat nummer werkte niet meer. Dat voelde ik wel even, hoor. Edna was klaar met me; ze kreeg nu aandacht van een andere fotograaf. Ik voelde me weggegooid als een goedkope wegwerpcamera! Mijn vrouw weet het niet en ik ga het ook niet zeggen, want ik ben al genoeg gestraft, vind ik. Ik heb nu geleerd niet buiten de deur te gaan kletsen. Tja, en als je het wel doet… Boi, doe het veilig!”
Nu populair
